In 1935 opent de eenentwintigjarige Edmond Charlot een boekhandel in Algiers, Les Vraies Richesses. Zijn doel: mediterrane literatuur, ongeacht taal of religie, ontdekken en verspreiden. Om de opening van zijn winkel te vieren publiceert hij het eerste werk van een jonge onbekende schrijver: Albert Camus.
Mijn broer is een donker, rauw, gewelddadig en liefdevol verhaal. Het vertelt over hartstocht, straf en opoffering – en het leert dat het grootste en moeilijkste van alles vergeving is.
In Gelukkig geboren in de woestijn volgen we een jong meisje en haar bewustwording in een wereld die een tegenpool van de onze is. We maken kennis met de rituelen en gebruiken van haar clan die ons aanvankelijk onbekend zijn, maar die we door de pen van Bérengère Cournut in ons hart sluiten.
“Ik groeide op zonder te weten wat het Jodendom inhield, behalve verdriet en boterkoek”
Kleijwegt zit in dit boek, waarin ze onderzoekt hoe drie generaties in haar familie de oorlog verwerken en omgaan met hun Joodse identiteit, zowel als schrijfster als de journaliste die ze is.
Clarisse houdt al jaren iets verborgen voor haar man en dochter: ze heet geen Clarisse maar Malinka. Ook gaat ze al jaren in het diepste geheim op bezoek bij haar moeder Ladivine, een arme schoonmaakster.
In de koepel van de Dom van Berlijn hangt een gruwelijk toegetakeld, bebloed lichaam. Met haar gespreide armen lijkt ze op een zwarte engel. Het is de prominente geestelijke dr. Brigitte Riss. Om haar hals draagt ze een mysterieuze sleutel waarop het cijfer 17 staat.
Deze roman overspant een eeuw vol wraak, bedrog en strijd, en beschrijft op overweldigende wijze het mysterie rond de drie personen die het begin vormen van wat later Europa zal worden genoemd.
Het zeventiende boek van Christophe Vekeman is niets minder dan de eerste musical in de geschiedenis van de wereldliteratuur. Carwashvertelt het verhaal van twee jonge geliefden die in een kleine truck een grote lading jeans naar ’t verre Bullet moeten brengen. Of is het toch iets anders dat zij vervoeren? Wie zal het zeggen?
Gare du Nord is een boek over het verlangen. Rond 1900 trokken almaar nieuwe generaties kunstenaars uit de Lage Landen naar Parijs, de onbetwiste culturele hoofdstad van de wereld. In de Ville Lumière zochten zij inspiratie en succes. Hun brandstof: steile ambitie, jeugdige overmoed, geilheid en honger naar wat nieuw was – ongezien en ongehoord. In ateliers en salons maar evengoed in de cafés op de boulevards of in de zoele geur van de metrostations leerden zij over het leven. En passant vonden zij mee de moderniteit uit.
Eric Min borstelt een groepsportret van schilders, schrijvers en fotografen waarin figuren als Van Gogh en Rops, Wiertz en Verhaeren, Mondriaan en Masereel, Simenon en Claus het gezelschap krijgen van tijdgenoten voor wie de geschiedenis minder aardig was. Wie kent Marthe Donas nog, of Théo Reeder? Camille Platteel? André Baillon? Ed van der Elsken? Elly Overzier?
Het decor: een metropool als een kijkdoos. Een toverlantaarn. Een stad waar het licht nooit uitgaat.
Journalist Marit Kapla groeide op in Osebol, vertrok als tiener naar de stad en keerde een paar jaar geleden terug om poolshoogte te nemen. In een eigenzinnige, poëtische vorm laat ze de stemmen klinken van de ongeveer veertig volwassen inwoners van Osebol – over het alledaagse leven in het dorp, over hun herinneringen aan het verleden, hun dromen en angsten voor de toekomst. Het resultaat is dit unieke documentaire treurdicht voor een verdwenen dorpsgemeenschap.