Parijs in de jaren zestig. Jean Eyben, net twintig, werkt op proef bij een detectivebureau en krijgt de opdracht een jonge vrouw op te sporen. Haar dossier bevat voornamelijk witte plekken: er is maar weinig over haar bekend, en het is zelfs niet zeker of de naam die hij heeft doorgekregen, Noëlle Lefebvre, haar werkelijke naam is. Het verbaast dan ook niemand dat het hem niet lukt haar te vinden.
De beheerder van een terrein met vakantiehuisjes ontvangt een onverwachte bezoeker, die bonen bij hem koopt. Terwijl ze die samen doppen, vertelt hij hem het verhaal van zijn leven.
Nadat hij in 1978 debuteerde met Een gondel in de Herengracht bracht A.F.Th. van der Heijden lange tijd geen tweede verhalenbundel uit. Maar hij bleef wel verhalen schrijven, die bibliofiel of in tijdschriften werden gepubliceerd. Deze verhalen werden in 2008 gebundeld in Gentse lente.
Ella Rubenstein is veertig jaar oud en ongelukkig getrouwd wanneer ze een baan als proeflezer aanneemt voor een literair agentschap. Haar eerste opdracht, het lezen van een manuscript over de mystieke soefi Roemi, werpt een nieuw licht op Ella’s eigen leven – en op haar opvattingen over de liefde.
Milla Redelinghuys kan op haar sterfbed alleen nog met de ogen spreken. Haar zwarte huishoudster Agaat verzorgt haar; zij is de enige die Milla begrijpt. Terwijl Milla haar zware leven overdenkt, leest Agaat Milla’s dagboeken aan haar voor. Zo komt langzaam het tragische verleden aan het licht dat deze vrouwen bindt en uiteendrijft.
In ‘Strovuur’ van Gerwin van der Werf besluit de zeventienjarige Fay aan het einde van een bloedhete zomer om met haar neef Elvin naar Parijs te reizen. Fay draagt een groot verdriet met zich mee, Elvin heeft een kort lontje, zijn Mitsubishi Sapporo heeft zijn beste tijd gehad. Ze komen dan ook al snel in de problemen
Na een noodkreet van haar stiefzoon Immanuel, die ze tien jaar niet heeft gezien, vertrekt arts Lydia naar Israël. Daar aangekomen blijkt ze te laat. Er rest haar niets anders dan haar oude moederrol weer op zich te nemen en door te reizen, op zoek naar wie haar zoon is geworden. In de ontmoetingen met zijn vriendin, zijn vader en toevallige passanten reconstrueert Lydia het leven van een jongen in het leger die verstrikt raakte in een werkelijkheid groter dan hijzelf.
In ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers zit de hoofdpersoon vastgegord in zijn rolstoel op de gesloten afdeling van een instelling waar hij tegen zijn zin verblijft en denkt, piekert, maalt en bedoelt. Hij zegt niets en misschien is er iets mis met zijn gehoor, maar van wat om hem heen gebeurt blijft hij een scherp waarnemer en inwendig voorziet hij zijn medebewoners en het personeel van snerpend commentaar.
Evelien De Vlieger is jeugdauteur, moeder van drie puberzonen en vrouw van een drukbezette man. Zonder aanwijsbare reden belandde ze in een staat van verdriet. Voelde een burn-out zo, vroeg ze zich af. Een depressie? Of was het gewoon het leven maar? Om niet verder uiteen te vallen verhuisde ze naar de caravan in de achtertuin. Ze sleepte het ene boek na het andere naar haar schuilhol en liet zich troosten en inspireren. Via allerlei omwegen belandde ze uiteindelijk in haar binnenste. Een kaart was er niet, ze legde de weg tastend af, maar zoals altijd was de weg de reis.
In De Parijzenaar vertelt Isabella Hammad het verhaal van Midhat Kamal, de zoon van een vermogend textielhandelaar uit Nablus, een stad in het Ottomaanse Palestina.