Strovuur

In ‘Strovuur’ van Gerwin van der Werf besluit de zeventienjarige Fay aan het einde van een bloedhete zomer om met haar neef Elvin naar Parijs te reizen. Fay draagt een groot verdriet met zich mee, Elvin heeft een kort lontje, zijn Mitsubishi Sapporo heeft zijn beste tijd gehad. Ze komen dan ook al snel in de problemen: een hoop pech en vreemde ontmoetingen op het sinistere Vlaamse en Franse platteland maken van de reis een beproeving. Als Fay een zestiende-eeuws koorboek uit een klooster steelt, dreigt de boel te escaleren. Maar wat gebeurt er echt en wat zit er in Fays hoofd?

‘Strovuur’ is een roadnovel met de bravoure van de jeugd. Zelden wist een schrijver de stem van een jong meisje zo goed te vangen.

Van Der Werf is muziekleraar in het middelbaar onderwijs in Leiden. Onlangs vierde hij zijn tienjarig jubileum als romancier.

Hij verplaatst zich hier in een meisje van 17,  helemaal overhoop met zichzelf en op de vlucht voor de zelfmoord van haar vader. Fay noemt ze, ze studeert Latijn, muziek, voelt zich zonder vriendinnen, helemaal niet verleidelijk en zonder enige toekomst. Samen met haar 20-jarige neef Elvin, al evengoed een jongen op de dool, trekt ze er plots op uit. Ze willen naar Parijs, zonder centen, zonder echt doel, alleen maar zeker ‘er’ tussenuit. Beide personages lijken perfect te beantwoorden aan zowat alle clichés over puberende jongeren: zoekende naar zichzelf, naïef, dromend, uitdagend, grootsprakerig, helemaal van de wijs als seks of drugs zich echt aandienen, stoerdoenerij, en kleinhartigheid,..

In een oude roestige Mitsibushi Sapparo trekken ze naar Parijs. Zeven dagen zijn ze onderweg tot ze in Metz belanden,.. Zeven dagen, zeven hoofdstukken, met allerlei verdwaalpartijen, onverwachte ontmoetingen met al evenzeer zoekende leeftijdsgenootjes, bizarre dromen, sex, drugs, diefstalletjes om bestwil.  Een klassieke roadtrip in opbouw. Middenin  het verhaal valt de oldtimer evenwel in panne, midden in een bos. Fay trekt alleen verder, en vanaf daar begint voor haar een innerlijke zoektocht naar de betekenis van het verlies van haar vader. De schrijver plaatst zich vanaf dan  helemaal in de leefwereld van Fay, die gewoon is aan een cultuur waar je niet alles openlijk bespreekt. Fay lost het zelf op en ze omzeilt de gangbare structuren zoals we die menen te kennen: de school, de vriendinnen of een psycholoog. De laatste dagen van de roadtrip worden voor Fay een innerlijke trip, een zoektocht naar zichzelf als jong meisje.

De taal in het boek klinkt haast als gesproken  jongerentaal, met het gelul, de no way’s, niffo’s, depri’s, heikneuters, fik en fucks voorop. Wellicht de taal die de schrijver in de klas lijkt op te vangen en in die zin wel interessant.  Gerwin Van Der Werf eigent zich met dit ‘Strovuur’ wel het andere gender toe. Man, vrouw, jongen, meisje, we zijn allemaal gelijk?

Of de schrijver hier in gelukt is laat ik liever over aan de beoordeling door jongedames zelf. Persoonlijk lijkt het me gewaagd om als mannelijk schrijver de beleving van adolescente meisjes  te willen verwoorden.

Koen E., gastrecensie