De therapeut
De therapeut bevat alle ingrediënten van een typische BA Paris: onderhuidse spanning, onbetrouwbare personages, en meerdere twists aan het eind!
De therapeut bevat alle ingrediënten van een typische BA Paris: onderhuidse spanning, onbetrouwbare personages, en meerdere twists aan het eind!
‘Klara en de Zon’ is een adembenemend mooie roman die ons een blik gunt op onze veranderende wereld door de ogen van een onvergetelijke buitenstaander. Zoals vaker in zijn vindingrijke, verfijnde, aangrijpende oeuvre onderzoekt Kazuo Ishiguro ook hier wat het betekent om écht van iemand te houden.
‘Naar Lillehammer’ is geen thriller. Toch komt er een rechercheur in voor, een mortuarium en een verhoor. Het is een andersoortig boek in Van der Meers oeuvre en tegelijk ook helemaal niet, want het stelt vragen over goed en kwaad. Waar de één dodelijk bevreesd is voor ‘de vloek’ moet de ander haar eigen demon in de ogen kijken.
In de verhalenbundel ‘Eerste persoon enkelvoud’ van Haruki Murakami verandert een toevallige ontmoeting op een parkbankje in een raadselachtig wiskundig onderhoud dat de verteller decennia later nog bezighoudt. Een naamloze, oudere man denkt terug aan twee bepalende liefdes uit zijn jeugd. Een reiziger in een aftandse herberg wordt deelgenoot van de romantische ontboezemingen van een melancholieke aap.
Wieringa excelleert als columnist, zijn stukken geven een indringende analyse van de ontregelingen van onze tijd en zetten daarmee aan tot verder denken en het zoeken naar oplossingen.
Tsetsuya, de beste boogschutter van Japan, woont in een afgelegen vallei. Aan de hand van de kunst van het boogschieten vertelt hij een jongen uit het dorp over de beginselen van een betekenisvol leven, zoals hard werken, een verschil willen maken en bereid zijn om te falen.
Op 13 maart, precies het moment dat de wereld stilviel, begon Stephan Vanfleteren te wandelen. Hij wandelde bij valavond, vaak was hij uren onderweg. Hij zag het lente worden. ‘Alles zoals altijd. En toch kijk je nu beter. Je ziet dat de winterstormen het strand hebben veranderd. Dat vloed anders terugstroomt naar de zee. Je fantaseert uitvergrote virussen in de kruinen van de geknakte bomen.’ Gaandeweg raakt hij op de 15 kilometer rond zijn huis uitgekeken en breidt hij zijn actieradius uit. Onderweg fotografeert hij, maar hij houdt ook een dagboek bij.
Welkom in het lieflijke plaatsje Chapel Croft.
Vijfhonderd jaar geleden werden hier acht protestantse martelaren terechtgesteld op de brandstapel.
Dertig jaar geleden verdwenen twee tienermeisjes spoorloos.
Twee maanden geleden pleegde de dominee van de lokale parochie zelfmoord.
In de lente verhuist een jonge vrouw met haar tweejarige dochter naar een nieuw appartement in Tokio. Ze is net gescheiden en probeert haar werk te combineren met de zorg voor haar kind. De grote ramen van het appartement laten veel licht door, en de vrouw voelt zich bevrijd. In de maanden die volgen verliest ze echter de controle over haar leven. Ze wankelt, zekerheden verdwijnen en twijfel neemt de overhand. Ze realiseert zich dat ze aan het veranderen is, maar durft niet onder ogen te zien wat er van haar wordt.
In Oude afdekkerij richt Wolfgang Hilbig zijn hypnotische proza op het punt waar identiteit, taal en de donkerste hoofdstukken van de geschiedenis samenkomen. Het begint met een jongen die geobsedeerd wordt door een lege en vervallen kolencentrale omdat hij vermoedt dat die iets te maken heeft met de mysterieuze verdwijningen die in de streek plaatsvinden. Maar wanneer hij als jongeman terugkeert naar de plek en zijn herinneringen – het gebouw is inmiddels veranderd in een ‘afdekkerij’, een abattoir dat dode dieren verwerkt – realiseert hij zich hoeveel hij gemist heeft.
Met een sfeer die veel te danken heeft aan Edgar Allan Poe en een syntaxis die aan James Joyce doet denken, roept dit suggestieve, dreigende verhaal de verloren onschuld van de jeugd op.
Schrijf Jan:
Copyright © 2024,
Developed by Designproject