Naar Lillehammer

In ‘Naar Lillehammer’ van Vonne van der Meer vraagt een moeder op een kinderspeelplaats een wildvreemde vrouw even op haar driejarige dochter te passen. Wanneer de moeder niet meer komt opdagen, neemt de kinderloze Cécile eerst alleen de zorg voor het kind op zich, maar algauw krijgt ze de moeder erbij: de Nigeriaanse Gladys wil met haar oude leven breken en voelt zich in de stad niet langer veilig. Zelfs in een afgelegen vakantiehuis in de bossen bij Lunteren ontkomt ze niet aan de macht van haar pooier. Gaandeweg wordt het Cécile duidelijk waarom naar Lillehammer vluchten zo moeilijk voor Gladys is.
‘Naar Lillehammer’ is geen thriller. Toch komt er een rechercheur in voor, een mortuarium en een verhoor. Het is een andersoortig boek in Van der Meers oeuvre en tegelijk ook helemaal niet, want het stelt vragen over goed en kwaad. Waar de één dodelijk bevreesd is voor ‘de vloek’ moet de ander haar eigen demon in de ogen kijken.

Vonne Van Der Meer werd in ‘52 in Eindhoven geboren en was de jongste van drie. De liefde voor literatuur kreeg ze mee van haar moeder die een fanatieke lezer was en haar kinderen veel voorlas. Na haar eindexamen ging ze een jaar naar een high school in de Verenigde Staten. 

Het verhaal speelt zich niet af in een stadje in Noorwegen, wat je zou door de titel wel zou verwachten, maar in Amsterdam, Lunteren in hartje zomer. Zoals de achterflap al aangeeft is het niet echt een thriller alhoewel er een moord, een rechercheur en een verhoor in voorkomen. Het is een verhaal over de verschillende soorten ongelijkheid, immigratie, uitbuiting van vrouwen en liefde maar vooral over twee vrouwen die totaal verschillend zijn.  

Cécile of Ciel is een 43-jarige vrouw zonder kinderen. Zij zit zonder job en een huwelijk van 10 jaar achter de rug echt op een kantelpunt in haar leven. Om haar plotse vrije tijd in te vullen komt ze op een dag in een speeltuin terecht. Daar vraagt een Nigeriaanse vrouw om het duwen van haar tweejarige peuter op de schommel eventjes over te nemen. Dat ‘eventjes’ blijkt een heel rekbaar begrip te zijn want de moeder van Gladys komt niet terug. De tweejarige peuter ervaart dat schommelen niet alleen heel leuk kan zijn maar ook gevaarlijk, je let eventjes niet op en je moeder is vervangen door een witte vrouw. Toch gaat ze met Ciel mee. Ciel neemt de zorg van Faith op zich. Later komt daar ook nog de zorg van Gladys bij die zich ook wil verschuilen bij Ciel. Ook Gladys staat op een kantelpunt, ze wil breken met haar oude leven en voelt zich niet veilig want het is een moeilijke en gevaarlijke beslissing.  

Er komt ook een nieuwe man in het leven van Ciel, Rogier een weduwnaar met volwassen kinderen.  

Het verhaal dat geen thriller is is soms spannender dan een thriller. Het is een boeiend verhaal door de grote verschillen tussen de beide vrouwen en heel mooi hoe ze hun vooroordelen bijstellen en veel voor elkaar gaan betekenen. Het boek confronteert jou met je eigen vooroordelen en doet soms je meningen herzien. Eerlijk? Ik liep daar ook tegenaan. Zo zag ik verschillende andere plots van het boek doorheen mijn gedachten schieten en die waren niet zo fraai. ‘Shame on me.’ 

Het verhaal wordt chronologisch verteld over een periode van een paar weken, in een prettige schrijfstijl, helder en mooi. Ik las af en toe het woord ‘kauwtjesmoment’, blijkbaar slaat dit op het moment van de overgang van nacht naar dag.  

Vonne heeft blijkbaar ook iets met het thema kinderen in haar boeken. Ik las dit boek als eerste van haar maar zij schreef ook ‘Vrouwen die kinderen willen, Vindeling, De reis naar het kind & ook Eilandgasten.’ 

Er zal nog gelezen worden van Vonne Van Der Meer. 

Lut Delanghe, redacteur boekensite.gent