De buitendeur

In De buitendeur gaat het in bijna elke cyclus om de drang zich te bevrijden, een uitweg te vinden. Een kind snakt naar lucht in de door bijgeloof, fatalisme en angst beheerste wereld van een archetypisch platteland. Een zoon maakt zich los uit de ogen van zijn dementerende en stervende vader. Een dichter weegt zijn schrijven in het licht van de eindigheid en zoekt ‘de kleur die ontbrak’. Een schrijver stuurt zijn verbeelding de wereld in, op zoek naar ‘onbruikbare levens’ en komt uit in Palestina en Congo.

‘Nu eens emotioneel en zinnelijk, dan weer bedachtzaam en filosofisch, maar steeds intens melodieus.’
NRC Handelsblad

‘Een dichter van het hoogste niveau, op zoek naar zijn ik.’
De Standaard

'Zijn poëzie daalt neer van haar ivoren toren om in dialoog te gaan, om te provoceren, om tot nadenken te stemmen, om te verontwaardigen, om te verwonderen. En er is een deur waarlangs je naar binnen kan gaan, een deur met een klink aan mijn kant.' Schrijfster Rachida Lamrabet