De appel

De appel is bedroefd omdat hij maar een appel is en vanaf de grond niet kan zien wat de mensen doen. Een aardig torenhaantje komt omlaag gevlogen en neemt de appel mee voor een tochtje over de daken van de huizen zodat de appel alles kan zien.

Een appel beklaagt zich erover dat hij niets van de wijde wereld te zien krijgt. Het torenhaantje komt echter te hulp en samen maken zij een ontdekkingstocht. Het is een verhaaltje over een kleine gebeurtenis die tevreden stemmend eindigt. Hoewel dit prentenboekje voor het eerst verscheen in 1953, is het nog steeds fascinerend vanwege de verrassende eenvoud van de tekeningen, met de dikke zwarte contourlijn, de afwezigheid van perspectief en het gebruik van overwegend primaire kleuren (deze aspecten zijn ook kenmerkend voor het overige werk van Bruna). De eenvoudige tekst is steeds op de linkerpagina naast de illustratie op de rechterpagina afgedrukt in een schreefloze letter; een vierregelig versje, waarin de vierde regel rijmt op de tweede. Bijzonder aantrekkelijk, stevig uitgevoerd boekje in een handzaam formaat voor kinderen vanaf ca. 2 jaar. Een kostelijk "aanwijsboek" voor de hele kleintjes.
(NBD Biblion)