De slager van klein Birma
Inspecte
ur Barbarotti duikt in een cold case: in 2007 is een man spoorloos verdwenen. Alles wijst in de richting van zijn toenmalige vriendin, die al eerder een gevangenisstraf heeft uitgezeten voor de moord op haar ex-man. Maar is het echt zo simpel? Ondertussen voelt Barbarotti zich door een gebeurtenis in zijn privéleven gedwongen om zich meer en meer tot God te richten. Hij heeft dringend antwoorden én geruststelling nodig.
Wellicht niet het laatste boek van Hakan Nesser maar wel het laatste met als hoofdpersoon ‘Barbarotti.’ Als je de vorige boeken las dan weet je wel welk drama hem te wachten staat maar dit onmiddellijk op de eerste twee bladzijden? Dan moet je je wel even schrap zetten.
Als hij na een poos terug aan het werk gaat heeft hij het gevoel dat de zaken die hem aangewezen worden meer ‘arbeidtherapie ‘ zijn. Het zijn eerder ‘cold cases,’ de slager van klein Birma en een verdwijning van een man. Ondanks zijn gemoedstoestand slaagt Barbarotti erin om de twee zaken met elkaar in verband te brengen en ze op te lossen. Mooi meegenomen voor commissaris Asunader die op pensioen gaat en een zaak waarbij hij persoonlijk betrokken is opgelost ziet.
Een rode draad doorheen de hele reeks van vijf boeken is zijn zoektocht naar God. Hij gooit het in de eerste boeken op een akkoordje met z’n al-dan-niet-geloof in God. Hij doet dit met een puntensysteem, best grappig maar dat lees je beter zelf. Door de geloofsovertuiging van zijn vrouw Mariannne verdiept Gunnar zich nog meer in de Bijbel, in de “Eenzamen” wordt het zelfs wat zwaar op de hand door de vele gesprekken met een predikant. In de “De slager van Birma” richt hij zich terug tot God, nog steeds zoekende maar veel cynischer. Gelukkig zorgt de pittige, soms humoristische schrijfstijl van Nesser dat dit alles niet te zwaar op de hand komt te liggen.
Je mag gerust spreken van een waardige afsluiter van de wel bijzondere ‘Barbarotti’ thrillerreeks. Ik kijk al uit naar andere boeken van Hakan Nesser maar zal Gunnar Barbarotti nog lang missen.
Lut Delanghe