De boekendief

De boekendief is een onvergetelijke roman voor volwassenen en young adults, die inmiddels een klassieke status heeft. Een boek dat velen al in hun hart hebben gesloten. 

Het is het jaar 1939. Nazi-Duitsland. Het land houdt de adem in. De Dood heeft het nooit drukker gehad en het zal nog drukker worden.  Het leven van Liesel Meminger verandert op slag als ze bij het graf van haar broer een voorwerp vindt dat gedeeltelijk onder de sneeuw ligt bedolven. Het is Het Doodgravershandboek, dat daar per ongeluk is achtergelaten.  Zo begint een liefdesaffaire met boeken en woorden, terwijl Liesel, met behulp van haar pleegvader, leert lezen. Al spoedig steelt ze boeken uit de boekverbrandingen van de nazi’s, de bibliotheek van de vrouw van de burgemeester, waar er ook maar boeken te vinden zijn.  Maar dit zijn gevaarlijke tijden. Als het pleeggezin van Liesel een jood in de kelder verbergt, gaat er een wereld voor Liesel open, maar ook dicht…

Ik had eerder al De boodschapper van Markus Zusak gelezen en het feelgood-gehalte ervan liet me niet onberoerd. De hoogtes waarin De Boekendief wordt ingeprezen deden me toch ietwat duizelen. Ik mag gerust aangeven dat mijn verwachtingen ruimschoots zijn ingelost!

Weet dat, als je een boek leest vertelt door de dood, je zal geconfronteerd worden met minder leuke gebeurtenissen. Maar de wijze waarop dit schrijnend verhaal uit de vorige eeuw wordt verteld is gewoon grandioos. Je zou haast medelijden krijgen met de dood. Gelukkig heeft de dood regelmatig een tipje op van de sluier, hij doet maar zijn werk… Je weet dat het niet goed kan aflopen en toch is het even slikken naar het einde toe. Het meest aangrijpende in dit boek is niet het onvatbare van de Holocaust maar de kracht van deze die zich verzetten tegen de waanzin van het nazisme tegenover deze die erdoor gehersenspoeld zijn.

Leraren uit ons Secundair Onderwijs zet dit alsjeblief op de verplichte literatuurlijst!