De pigmentroute
‘Toen dit verhaal begon, lag ik opgekruld als een bolletje te slapen in het midden van de wereld. Van daaruit probeerde mijn familie gedurende honderden jaren, van vader op zoon, de wereld vorm te geven op papier. Maar daar komt nu een einde aan. Ik ben de laatste telg van het geslacht Aditi, de oude, beroemde cartografenfamilie. Bij mij stopt het.’
Cobi Aditi wil cartograaf worden, net als haar voorvaderen. Maar op haar veertiende verlaat ze het ouderlijke huis. Ze heeft geen keuze: op haar voeten verschijnt een route in pigmentvlekken, die haar elke dag verder dwingt. Onderweg krijgt Cobi het gezelschap van de zwijgzame Per. Ze komen terecht in woelige grensgebieden en tentenkampen vol vluchtelingen. Daar ontdekt Cobi dat kaarten niet altijd betrouwbaar zijn, zelfs niet als ze door een Aditi getekend zijn. Ze gaat ver om de fouten van haar familie te herstellen. Zo groeit ze uit tot een sterke jonge vrouw die eigen keuzes maakt, los van familietradities.
De pigmentroute is een intrigerend verhaal vol kleurrijke pigmenten, bijzondere ontmoetingen en avonturen. Het is de tweede jeugdroman van Hilde Van Cauteren die eerder met Het naveltheater genomineerd was voor de Zoute Zoen Publieksprijs 2010.
Meer info en https://www.facebook.com/Pigmentroute
Bestaan er nog boeken die alles maar dan ook echt alles meehebben? Ik denk het wel, zeker nadat De pigmentroute van Hilde Van Cauteren mij toekwam. Net zoals de pigmentroute tekende dit verhaal zelf zijn omzwerving via ons huidig landschap langsheen internet, clouds en sociale media alvorens het hier in mijn handen ‘thuis’ kwam. De eerste blik, het eerste aanvoelen van een boek kan meteen raak zijn. De pigmentroute is een erg verzorgde uitgave met een prachtige, eerder intrigerende satijnzachte cover, aardse woestijnkleuren met achteraan een sterk gecombineerde trigger van de beginpassage en een korte inhoud. De heerlijke zwarte paginalijntjes doorheen het boekblok nodigen onmiddellijk uit tot bladeren waarbij je telkens stuit op een grijsgetinte pagina van een hoofdstuk opgesmukt met een algemene aanwijzende verwachting. Hier is over nagedacht!
Maar hoe mooi een uitgave ook mag zijn de inhoud is belangrijker. Uiteraard had ik de voorgaande lofzang niet gehouden mocht de verpakking mooier zijn dan wat erin zit...
Mijn respect voor de auteur dat zij het opneemt tegen al het in onze jeugdliteratuur overheersende ‘vampieren en true blood’ geweld. Niks mis mee hoor maar enig tegenwerk mag! En als dit dan kan komen van zo’n prachtig omschreven reis- omzwervingsverhaal dan ben ik de eerste om dit toe te juichen. De pigmentroute neemt je mee vanuit een prachtig gegeven waarbij Cobi, dochter van een vermaarde carthografenfamilie als het ware gedwongen wordt om via steeds veranderende pigmentvlekken op haar voeten een reis te maken waarvan ze niet weet waar het haar zal brengen. Het wordt niet alleen een reis doorheen de wereld waarin ze leeft maar ook en reis doorheen haarzelf en haar voorouders, een reis naar volwassen worden, een reis naar de waarheid. Een waarheid die angstwekkend dicht bij onze eigen wereld ligt. Welke waarheid dat besef je pas gaandeweg net zoals de eindbestemming van de reis zelf.
Hilde Van Cauteren levert hier een prachtig haast poëtisch geschreven boek in een jonge, heldere maar krachtige taal die menig jongere maar ook volwassen lezer de kans geeft ‘even’ stil te staan en na te denken over de ‘Waarheid.’