oogcontact

Als je hem aankijkt ben jij de volgende... In de literaire thriller Oogcontact van Fergus McNeill is Robert Naysmith is een succesvol zakenman. En hij is een seriemoordenaar. Al jaren speelt hij een ijzingwekkend en dodelijk spel. Hij kiest zijn slachtoffers niet bewust, iedereen zou het kunnen zijn. Zijn spelregels: hij kijkt op zijn horloge, bepaalt een tijdstip en de eerste die hem vanaf dát moment recht aankijkt is zijn volgende slachtoffer. Inspecteur Graham Harland staat voor een raadsel want de reeks moorden vertoont ogenschijnlijk geen enkel onderling verband. Hoe moet hij een moordenaar ontmaskeren die zijn slachtoffers zo willekeurig kiest...

Het verhaal heeft een heel originele invalshoek , nooit eerder gelezen. Robert Naysmith is een succesvolle zakenman, heeft een relatie en daarbovenop een heel speciale hobby. Af en toe voelt hij de behoefte om ‘het spel’ te spelen. Dan speelt het uur of de locatie geen belangrijke rol. De eerste die op een door hem bepaald tijdstip oogcontact maakt wordt zijn volgend slachtoffer. Robert is een seriemoordenaar die zijn eigen spelregels bedenkt. Zo krijgen zijn slachtoffers 24 uur voorsprong, pas dan gaat hij naar hen op zoek, waar ze werken, waar ze wonen... Daardoor kan het ook gebeuren dat hij een slachtoffer kwijtgeraakt.
Deze willekeur stelt staat de rechercheur Graham Harland voor een raadsel. Waar is de link? Tenslotte vindt hij aanwijzingen die hem naar de moordenaar voeren.
Fergus Mc Neill heeft een vlotte schrijfstijl met veel aandacht voor de verschillende karakters. Bij zoverre dat je zelfs op een gegeven ogenblik meeleeft met de moordenaar omdat hij zichzelf straffen oplegt omdat zijn volgend slachtoffer volgens niet kan. Maar regels zijn regels, als hij een ander slachtoffer wil moet hij zelf eerst boete doen.
Een groot deel van het boek gaat dan ook over de heel nauwkeurige zoektocht naar de woonplaats van het slachtoffer en de voorbereidingen voor de moord wat voor sommige lezers misschien iets te langdradig kan zijn maar dan nog zijn er genoeg verassingen voorradig. De gedrevenheid van de inspecteur voortkomend uit de dood van zijn vrouw en zijn eigen levenslijn wordt wel iets teveel in de verf gezet.
Ik kon mij al lezend niet voorstellen hoe dit verhaal zou eindigen en met het ‘open einde’ kan ik wel vrede hebben.
Eén ding staat vast, velen zullen na het lezen van dit boek op straat wel tweemaal nadenken vooraleer oogcontact te maken met onbekende. Ik had dit in ieder geval!

Lut Delanghe