De lachende eland

Een shuttlebus op weg naar de luchthaven van Oslo. Een ontploffing. Dood. Overal dood. Noren Fransen. Amerikanen, Vlamingen. opvallend veel Vlamingen. Een ongeluk? Een Vlaamse journalist trekt naar Noorwegen op onderzoek. Hij maakt er kennis met Kjersten Andersen, die het onderzoek leidt. Moord, doodslag, bloed, seks, drugs, een stevige portie Noorse koelbloedigheid en een vleugje Belgisch absudrisme zijn de ingrediënten van deze intrigerende thriller. De Scandinavische golf levert met de regelmaat van een Zwitsers zakhorloge topthrillers af. Het debuut van Sten Treland (Oslo, 1973) De lachende eland is er zo een. Treland groeide op in Oslo, woonde een tijd in Amsterdam en Antwerpen. De voormalige kok verhuisde daarna naar Italië, waar hij in 2005 veroordeeld werd tot drie maanden cel. De lachende eland is al in het Nederlands vertaald nog voor het boek in Noorwegen in de rekken ligt...ongezien.

Wanneer een shuttlebus op weg naar de luchthaven van Oslo om de één of andere reden ‘Ontploft’ zijn er geen overlevenden, dus ook geen getuigen. De politie doet het af als een ongeval maar rechercheur Kjerstin Andersen kan zich daar niet bij neerleggen. Ze begint, alhoewel ze van de zaak is gehaald haar eigen onderzoek. Ze vindt dat er teveel verbanden tussen de omgekomenen en te veel ‘toevalligheden’ zijn. Omdat er ook vijf Vlamingen in de bus zaten wekt het ook de interesse op van Ruben De Jongh, een Vlaams journalist. Na een tragedie in zijn leven is hij zijn levens- en werklust kwijt maar ook hij ziet een verband tussen de overlijdens van een douanier, een belastingsinspecteur en een vertegenwoordiger bij een visverwerkingsbedrijf in Antwerpen. Tot zover is de interesse gewekt, je weet al van in het begin dat het om een ongeval gaat maar waarom zaten al die mensen o.a. ook twee Fransen net samen op die shuttlebus? Er kunnen linken gelegd worden tussen hen allemaal. Kjerstin en Ruben, die afgereisd is van Antwerpen naar Oslo leggen die verbanden. Wat volgt is soms ongeloofwaardig. Aanslagen, moorden, vluchtscenes, bedreigingen van Rubens’ broer en zijn kinderen en een niet al te geloofwaardige eindscene  in een zalmboerderij. Niettegenstaande deze vraagtekens is het toch een vlot leesbare thriller in een compacte directe stijl, sporadisch grimmige humor en vooral veel schrijfpassie.
Je leest, je leest door want je wil weten hoe het afloopt!

Lut delanghe

De lachende eland, debuutthriller van Sten Treland splitst zich uit in drie delen die zich in één week tijd afspelen. De start waarbij een shuttlebus die personen van diverse nationaliteiten naar de vlieghaven in Oslo voert plots door het slechte weer of een verdwaalde eland slipt, de weg afgeraakt, zijdelings openscheurt en explodeert plaatste mij meteen recht in het verhaal.
De politie gaat op onderzoek uit, is dit een ongeval of een aanslag? Er zij  geen overlevenden die kunnen getuigen. Als een journalist, weduwnaar en vader van twee tienerdochters dit in zijn stamkroeg hoort op het journaal wordt hij onmiddellijk getriggerd door een aantal feiten. De Belgische namen die vernoemd worden zijn vragen naar meer informatie, een bekende zaakvoerder van een zalmbedrijf, een douanier en iemand die op de belastingsdienst tewerkgesteld is. Ook de moord op een andere douanier koppelt een en ander aan elkaar. 
Ruben, de journalist reist af naar Noorwegen en komt in contacten met agente Kjerstin. Vanaf dan gaat het echt razendsnel en wordt het wel heel spannend. Het verhaal blijft in een ijltempo verder snellen en sleurt je als het ware mee in je leeshonger, want wat is er nu eigenlijk gebeurd? Ongeval of toch een aanslag?
Ook als je het derde deel begint blijft het tempo in een snelvaart verder razen naar het resultaat van het onderzoek van Kjerstin en Ruben. Zelfs nadat de tienerdochters van Ruben en zijn broer mee worden betrokken om hem uit Oslo weg te halen is Ruben niet te stuiten en blijft hij halsstarrig verder speuren naar de link tussen Antwerpen en Oslo.
 
Met spijt sloeg ik eens uitgelezen het boek dicht. Nu ik besef hoe het verhaal in elkaar zit moet
en zal ik het boek nogmaals lezen, maar dan wel om al datgene dat ik over het hoofd heb gezien beter te plaatsen.
 
Voor mij zeker een topper als een debuutthriller. Ik kijk er al naar uit om een tweede boek van
deze nieuwe auteur te lezen.
 
Vlotte schrijfstijl, met een vleugje humor, klare taal, spannend, intrigerend.

Leentje Bressinck