Zuiver

Susan gaat gebukt onder een schuldgevoel. Schuldgevoel jegens haar man die haar heeft aangetroffen op de keukenvloer met haar meest recente (maar absoluut niet eerste) verovering. En nu is haar man dood, vermoord, omgekomen bij een bizarre roofoverval in Midden-Amerika terwijl hij probeerde haar in midlifecrisis verkerende baas, Mr T., te bewegen terug naar huis te komen. Gebukt onder dit schuldgevoel krijgt Susan een bericht dat haar leven volledig transformeert. Ze heeft een gigantische villa geërfd van haar oudoom Albert. In de villa treft Susan honderden opgezette dieren aan. En terwijl ze meandert van kamer naar kamer verzamelt zich ook een even gemankeerd gezelschap menselijke vreemde vogels om haar heen. In dit even wonderlijke als absurde decor verdedigt Susan haar erfenis tegen verongelijkte en hebberige familieleden en verkent ze de voor haar nog onbekende delen van de villa, waarbij ze van de ene verbazing in de andere valt, maar ook dichter bij zichzelf komt. Ze leert dat je je leven leeft op een klein stukje aarde, met slechts een marginaal idee van wat zich daarbuiten afspeelt. In Zuiver laat Lydia Millets hoofdpersoon een herkenbare gekte zien waarbij onder druk van verlies en verdriet het brein ontspoort in de vreemdste gedachten. Dat alles heeft Millet verpakt in een intense stijl met de troostende kracht van humor en geestigheid.

‘Zuiver’, wat een prachtige roman, zo’n ‘zuivere’ uniek intense, met humor doorspekte schrijfstijl. Het is eerst even wennen aan die uitzonderlijk schrijfstijl maar al heel vlug werd ik meegesleept in de mooie beschrijvingen met al zijn verschillende gedachtensprongen.
Susan haar man wordt vermoord in Midden-Amerika terwijl  hij op zoek was naar een vriend/werkgever... naast haar verdriet en verlies gaat ze ook gebukt onder een torenhoog schuldgevoel.  Maar anders dan een verhaal over een rouwende weduwe die helemaal niet weet hoe ze verder moet krijg je hier het verhaal van een vrouw die de draad terug oppakt, geholpen door haar erfenis van een groot huis met een bizarre inhoud. Het zet haar op een zoektocht. Een zoektocht naar het waarom van wat ze aantreft in dit huis. Het is echter ook de queeste naar haar eigen leven na het verlies van haar man en het uiteenvallen van haar gezin.
Lydia Millet leert ons via Susan dat we allemaal leven op ons eigen stukje eiland met slechts een flauw idee van wat er zich in de rest van de wereld echt afspeelt. Zuiver sleurt je mee in een verhaal over liefde, dood en traxidermie. Voor wie dit begrip onbekend is  raad ik je aan eerst het boek te lezen voor je dit opzoekt. 

Lut Delanghe