De rand van de wereld
De rand van de wereld van Andrew J. Graff is een avontuurlijke coming-of-ageroman. Wanneer de tienjarige Fish zijn beste vriend Bread te hulp schiet omdat zijn vader hem mishandelt, loopt dit helemaal verkeerd af. De twee jongens denken dat ze een moord hebben gepleegd en vluchten de ruige bossen van Wisconsin in, op weg naar de vader van Fish. Ondertussen proberen de volwassenen hen te vinden. Wat volgt, is een meeslepende zoektocht met thema’s als hoop en verlies dat zich aftekent tegen het onstuimige landschap van de Upper Midwest.
Dit boek heb ik met veel plezier en aandacht gelezen! Het verhaal op zich is al mooi en spannend, maar er gebeurt ook nog zoveel meer in het boek. Alle personages groeien op persoonlijk vlak, het is voor iedereen niet alleen een letterlijke maar ook een figuurlijke zoektocht. Heel knap hoe de auteur dat allemaal in één roman verweven heeft.
Fisher en Bread zijn twee heel goede vrienden, ieder met hun eigen problemen. Op een avond kan Fisher het niet langer aanzien hoe zijn vriend door zijn vader mishandeld wordt. Hij schiet hem te hulp, maar dat loopt verkeerd af. De twee jongens slaan op de vlucht omdat ze denken dat ze een misdaad begaan hebben. Met een zelfgebouwd vlot varen ze de rivier af, door de ruige bossen van Wisconsin.
Twee verschillende duo’s starten een zoekactie naar de jongens. En bij elk hoofdstuk volgen we een ander tweetal: ofwel de jongens op de vlucht, ofwel één van hun achtervolgers. Het is heel boeiend hoe de hoofdpersonages tijdens het zoeken naar de jongens ook allemaal hun eigen ontwikkeling meemaken, ze lijken ook op een zoektocht naar zichzelf en vullen elkaar aan. Je komt van iedereen meer te weten over hun verleden, over de zaken waar ze mee worstelen, en je ziet ook mooi welke toekomst ze tegemoet gaan. Op het einde komt dit allemaal samen in een geweldige ontknoping.
Ook de beschrijvingen van het landschap en van de gedachten van de personages zijn prachtig. Ik noteerde er zelfs enkele tijdens het lezen omdat ik ze zo knap vond: “De hemel had hier iets van een gewelf, een omgekeerde kom, doorboord met licht, die zich beschermend om de aarde heen welfde.” “… en Tiffany had opeens het vreemde gevoel dat ze precies was waar ze op dat moment moest zijn, dobberend op een rivier vol sterren op een planeet die dobberde in de ruimte.” Er was in het donker van het afgelopen uur iets gebeurd wat niet uitgesproken hoefde te worden in het licht – zoals een geschenk of een geheim, dat in stilte ontvangen kan worden.”
Er komt ook veel symboliek voor in het verhaal, de dieren en de landschappen zijn niet zomaar elementen van het verhaal maar vertellen ook iets meer, ze zijn daar echt met een bedoeling neergezet.
De auteur Andrew J. Graff bracht in zijn jeugd zelf veel tijd door in de bossen die hij beschrijft. Als dit zijn debuut is, kunnen we nog mooie dingen van hem verwachten.
Els Van Daele, gastrecensie