Een heerlijke tijd

In ‘Een heerlijke tijd’ van Elizabeth Jane Howard groeit de vertelster op in voorname armoede in Londen, sterk doordrongen van haar onopvallende bestaan. Hoewel haar broers naar school gaan, krijgt het zestienjarige meisje geen onderwijs. Van haar wordt er slechts verwacht dat ze – op een dag – een goede partij aan de haak zal slaan. Ze is bijna wanhopig van verveling wanneer ze wordt uitgenodigd de kerstdagen te komen vieren bij verre kennissen in hun grote landhuis. Het is de eerste keer dat ze van huis gaat en ze wordt ogenblikkelijk gebiologeerd door haar luxueuze nieuwe omgeving. De dagen worden gevuld met verrukkelijke maaltijden, schaatsen en paardrijlessen; de avonden met spelletjes en een heus bal. De vertelster is dol op haar gastgezin, op hun luidruchtige familie en vrienden en een geheimzinnige gast van wie ze haar eerste kus krijgt. Maar er komt een eind aan deze heerlijke tijd. Kort na haar terugkeer naar huis breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Terwijl de vertelster volwassen wordt en met andere mensen in aanraking komt – onder anderen een militair die van haar houdt – blijft ze haar leven vergelijken met die onvergetelijke kerstdagen.

Een 16 jarig meisje groeit beschermd op in een verarmd gezin. Ze gaat niet naar school, er wordt enkel verwacht dat ze een goede partij aan de haak slaat. Ze verveelt zich thuis dan ook te pletter. Als ze uitgenodigd wordt bij de rijke familie van haar moeder, neemt ze deze kans dan ook met beide handen aan. Ze is meteen verkocht aan het rijkeluisleven en geniet met volle teugen van de copieuze maaltijden, haar eerste schaatslessen, paardrijlessen. Er is ook een heus bal waaraan ze ook voor het eerst aan deelneemt.

Als die heerlijke tijd voorbij is, keert ze noodgedwongen naar huis terug alwaar de verveling in alle hevigheid toeslaat. Maar dan breekt WO 1 uit en leert ze Ian, een militair, kennen. Ze wordt voor het eerst verliefd en bloeit helemaal open; Tot Ian sneuvelt en haar wereld weer stilstaat. Ze is snel volwassen geworden en na de oorlog keert ze vol verwachting terug naar haar rijke familie.

Ik vond het een traag verhaal waarvan de verveling elke bladzijde afspatte. Ik voelde zo de wanhoop van de jonge vertelster. Zoals haar leven leeg verloopt zo traag gaat het verhaal. Ik was net als het hoofdpersonage verveeld met de dagelijkse gang van zaken. Als het meisje de kerstdagen doorbrengt bij haar familie gaat het verhaal ook sneller vooruit en spat het plezier van elke bladzijde. Als de wanhoop bij haar zo hoog is , ben je net als zij opgelucht dat ze opnieuw bij haar familie kan gaan.

Niettegenstaande het trage ritme zat Hhet meisje echt onder mijn vel gedurende de tijd dat ik het boek las. Heel knap van de auteur dat ze dit kan bewerkstelligen. Hoe traag het boek ook vooruit kabbelt, het heeft me niet verveeld. Mijn honger om te weten hoe het met het meisje was gesteld was te groot.

Heel goed geschreven verhaal , ik heb het graag gelezen.

Christine De Knijf