Negen

Negen van Rachelle Dekker is een thriller boordevol actie en mysterie. Zoe slaagt er behoorlijk goed in haar verleden te ontvluchten. Als er plotseling een verwilderd meisje zonder geheugen haar leven binnenstapt, wordt Zoe echter gedwongen de confrontatie met haar eigen pijnlijke herinneringen aan te gaan.

De Auteur Rachelle Dekker is de dochter van Ted Dekker, prijswinnend schrijver. Ze schreef samen met haar vader ‘Het rode koord’ en dit boek ‘Negen’ zou hierop voortborduren maar zoals ook aangegeven wordt het kan perfect als losstaand boek gelezen worden.

In Het rode koord ging het letterlijk over een rood koord dat omheen een dorp aanwezig was, Binnen dat koord ben je veilig. Het gaat om strakke religieuze gehoorzaamheid. Ik las dit boek niet maar nu dus wel de opvolger ‘Negen’ en ook hier gaat het over een situatie waaruit je in principe niet kan ontsnappen.

In Negen komen veel personages voor, voor mij zijn de belangrijkste Zoë, Lucy en Seeley. Zoë is al jaren op de vlucht voor haar verleden (Het rode koord?) en werkt bij het begin van het verhaal in een restaurant. Aan haar zogezegde veiligheid komt een einde als er op een dag een angstig uitziend meisje in het restaurant binnen loopt. Ze heet Lucy en heeft geen geheugen of herinneringen. Zoë voelt zich op de een of andere manier verbonden met haar en wil haar helpen. Ze neemt Zoë mee naar huis maar al heel snel moeten zij samen vluchten. Ze vluchten naar Texas naar een vrouw in Corpus Christi, honderden kilometers verderop. Maar daar worden ze weer bijna gesnapt door agenten die Lucy zoeken. Dan verschijnt Seeley ten tonele.

Wij als lezer weten wie hij is en wat zijn bedoelingen zijn. Zoë en Lucy hangen echter af van zijn hulp en weten niet of ze hem kunnen vertrouwen. Er volgt nog een heleboel actie en veel bladzijden zijn gewijd aan achtervolgingen, opgepakt worden en weer kunnen vluchten. Zoë en Lucy weten ondertussen dat ze gezocht worden door de FBI i.v.m. het Granthamproject Xerox maar meer mag daar niet over kwijt, wel dat dit allemaal niet officieel is.

Wat mij erg tegenstak waren de vele martel- en folterondervragingen tot in de wrede details omschreven. Al dit geweld en de thematiek zijn niet echt aan mij besteed. Maar dat is persoonlijk, ik hou niet zo van alles dat met spionage, FBI toestanden, uitgebreid uitgelegde wreedheden en rechtbankverhalen zijn zo niet mijn ding. Het mag best spannend zijn dat wel, vandaar mijn blijvende voorkeur voor Britse en Scandinavische thrillers. Maar voor wie wel van dit genre houdt zal dit zeker een topper zijn. Misschien best eerst Het rode koord lezen?