Rovers

Louis Zoethout is een gerespecteerd beeldend kunstenaar, maar rond zijn zeventigste worstelt hij met de wereld en met 
zichzelf. Zijn nieuwe tentoonstelling oogst grote waardering, tot een jonge vrouw een kritisch krantenstuk publiceert waarin hij wordt neergezet als een belegen seksist. Zijn schilderijen blijken genderbevestigend, verheerlijken grensoverschrijdend seksueel gedrag. Kortom: hij promoot ‘toxisch gedachtegoed’. Zo ontstaat er een enorme mediarel, wordt de kunstenaar een nationaal issue en voelt hij zich als opgejaagd wild.
Rovers is een uiterst rijke roman. Het is een tijdsbeeld van de afgelopen decennia, een morele aanklacht en tegelijkertijd een pijnlijke farce. Heerlijk ironiserend zet Jan Vanriet een sakkerend stuk onbegrip neer, een personage dat zijn vat op de realiteit steeds nadrukkelijker verliest.

Louis Zoethout is een zeventig jarige kunstenaar. Hij is depressief en ligt niet alleen met zichzelf overhoop maar tevens met de wereld rondom hem. Als zijn laatste tentoonstelling verkeerd begrepen wordt door een journaliste en als seksistisch bestempeld wordt ontstaat rond zijn figuur een heuse mediarel, waardoor hij steeds verder afzakt.

Dit boek gaat over meer dan de kunstenaar alleen, het brengt ook de afgelopen decennia ter sprake. Hoe de jonge Louis deze dagen beleeft. De auteur brengt ook de zwarte bladzijden uit uit de geschiedenis van ons landje zoals bv. De warenhuis overvallen door de bende van Nijvel, de sluiting van de vele koolmijnen. Het lijkt wel of we die roerige jaren opnieuw beleven.

Ik vond juist deze verschillende tijdszones die dan door elkaar heen lopen soms moeilijk om volgen. Waar ik het ook moeilijk mee had waren de moeilijke woorden die de auteur toch bij tijd en wijle bezigde. Ik zocht telkens de betekenis van die woorden op waardoor ik dikwijls de draad van het verhaal kwijtraakte.  Het is een vrij duister boek, het gaat niet zo goed met Louis, hij zakt meer en meer weg en verliest zo ook meer en meer het contact met de buitenwereld.

Alhoewel het boek best wel goed geschreven is, kon het mij niet overtuigen.

Christine de Knijf, leesimpressie

Jan Vanriet (1948) is schilder en schrijver. Zijn tentoonstellingen brachten hem naar de belangrijke internationale 
biënnales en naar musea in binnen- en buitenland. Hij publiceerde een tiental dichtbundels en het egodocument Radeloos 
geluk, dat werd genomineerd voor de Bookspot Literatuurprijs.