Het laatste uur

Julia maakt deel uit van Alias, een rechercheteam dat gespecialiseerd is in heimelijke opsporingsmethodes. Wanneer Alias wordt ingezet bij de moord op een Haagse studente, wordt een ontsnapte tbs’er al snel gezien als de verdachte. Maar Julia heeft haar twijfels. Koppig gaat ze buiten haar bazen om door met het onderzoek, terwijl haar privéleven ook steeds meer onder druk komt te staan.

'Het laatste uur' is het eerste deel van een spannende reeks, waarin een gedreven rechercheteam alles op alles zet om criminele zaken tot een goed einde te brengen.

Eva Burgers (Voorburg, 1969) werkte jarenlang als rechercheur op de afdeling zware criminaliteit. Daarnaast heeft ze als journalist bij verschillende kranten gewerkt en als redactiemedewerker bij een uitgeverij. Haar liefde voor schrijven en kennis van justitiële zaken combineert ze in haar boeken.

“Alias. Het laatste uur - Eva Burgers”

Het laatste uur is het eerste deel van een reeks over Alias, een rechercheteam. Het hoofdpersonage Julia maakt deel uit van dit politiecorps. Het boek is vanuit haar perspectief geschreven.
Het wordt al vrij snel duidelijk dat Julia koppig is maar zeer gedreven. Ze heeft zo haar eigen idee over hoe een onderzoek moet aangepakt worden. Ze ‘vergeet’ wel eens om haar chef te briefen als ze op eigen houtje een bijkomende denkpiste uitpluist. Dat wordt haar niet in dank afgenomen. De spanning tussen Julia en haar leidinggevende is duidelijk merkbaar in het verhaal.

Dit boek doet me denken aan een doorsnee politieserie. Het verhaal start met een moordzaak. Elle, een studente wordt vermoord teruggevonden in de paleistuin. Het rechercheteam gaat op zoek naar getuigen, ondervraagt vrienden, familie en medestudenten van Elle. Julia gaat telkens samen op pad met Tom, haar vaste partner bij de politie. Af en toe volg je een briefing van James, hun chef, of krijg je een update via een ander team. Al snel blijkt dat er een ontsnapte tbs’er gezien werd in de buurt van de plaats delict op de avond van de moord. Hij is direct de hoofdverdachte.

Er zijn vrij veel personen die ondervraagd worden. Omwille van al die namen moet je extra aandachtig zijn tijdens het lezen. De vriendinnen van Elle verwijzen dan ook weer naar hun vriendjes en zo komen er weer namen bij. Ik moest af en toe eens terugbladeren om na te kijken wiens vriendje dat nu weer was. Dat maakt het lezen minder relaxt. Ik geef daarom ook de voorkeur aan politieseries op tv waarbij ik tenminste wat meer context en vooral een gezicht bij een personage krijg.

Je komt dus geleidelijk aan meer te weten over de laatste uren van Elle. Nieuwe inzichten verschuiven de focus voortdurend van de ene verdachte naar de andere. Uiteindelijk bekent één van hen de moord. Julia voelt dat er iets niet klopt en denk dat het om een valse verklaring gaat. Maar waarom zou iemand dat doen? Ze gaat ongevraagd samen met Tom op zoek naar bewijsmateriaal en extra aanknopingspunten.

Het moordverhaal op zich zit goed in elkaar maar is vrij standaard. Ik miste echter inkijk in het persoonlijke leven van Julia. In de korte inhoud staat er nochtans vermeld dat het privéleven van Julia onder druk komt te staan. Je moet tot p 133 (van de 187) wachten voor er daar wat spanning in komt. Dit vond ik jammer want het is een element dat voor mij een gewoon misdaadverhaal onderscheidt van een betere versie. Nu is het wel zo dat het vanaf dan direct interessant wordt.
Je moet eveneens rekening houden met het feit dat het hier om het eerste boek van een reeks gaat. Bij een tv-serie krijg je ook niet vanaf de eerste aflevering alle info over het hoofdpersonage. Ik ben ervan overtuigd dat het tweede boek al veel meer mijn ding zal zijn omwille van die extra dimensie.

Helemaal op het einde, als de moordzaak opgelost is, krijg je al een voorsmaakje van wat zal komen in het tweede boek. Daar is de auteur wel geslaagd om mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme te wekken. Waar ik niet zo lovend was over het boek tijdens het lezen van de eerste helft, ben ik nu razend benieuwd naar het tweede boek.

‘Het laatste uur’ is in mijn ogen geen hoogvlieger in zijn soort al is het wel een fijn boek voor zij die fan zijn van politiereeksen. Ik zou het niet aanbevelen voor zij die sporadisch misdaadboek lezen.

Jasmien Maes, huisrecensent