Een langzaam smeulend vuur
Kijk nu toch wat je hebt gedaan.
Als op een woonboot in Londen het toegetakelde lichaam van een jonge man wordt gevonden, roept dit vragen op over drie verschillende vrouwen. De labiele Laura is, na een one-night stand met het slachtoffer, als laatste gezien bij de boot. Carla, zijn ontroostbare tante, heeft nog maar net iemand anders in haar familie begraven. En Miriam is de nieuwsgierige buurvrouw, zij heeft het lichaam gevonden maar is niet helemaal eerlijk geweest tegen de politie.
Drie vrouwen die elkaar niet kennen, met elk een andere relatie tot de vermoorde jongen. Drie vrouwen die – om verschillende redenen – vol wrok zitten. Die, zich ervan bewust of niet, branden van verlangen om het onrecht dat hen is aangedaan te wreken. En waar het wraak betreft, kunnen ook goede mensen in staat zijn tot vreselijke dingen. Hoe ver zou elk van deze vrouwen gaan voor gerechtigheid? En hoe lang kunnen geheimen blijven smeulen voor ze exploderen?
Wat ben ik blij dat ik P.H. haar eerste boek ‘Het meisje in de trein’ niet gelezen heb. Achteraf zijn er zoveel thrillers mee vergeleken en was het zo’n hype dat ik er bijna een afkeer van kreeg. ook nu hoor ik stemmen opgaan: ”Goede thriller, maar niet van hetzelfde niveau als Het meisje in de trein.” Ik kon toen ik het in mijn handen kreeg dus onbevangen in haar nieuwste boek beginnen. En geloof mij dit is een steengoede thriller. Ik hou erg van haar schrijfstijl die soms humoristisch kan zijn hoewel het getraumatiseerde personages betreft.
Het begint allemaal met het vinden van het dode en vermoorde lichaam van Daniel Shutterland op een woonboot in London. Verder is het verhaal ronde drie personen opgebouwd, specifiek drie vrouwen.
Je hebt Laura, een nogal labiele 25-jarige vrouw die een onenightstand met Daniel had en als laatste is gezien op de boot. Zij is in haar jeugd emotioneel en lichamelijk zwaar beschadigd. Ze leeft nu op de armoedegrens. zij is geen op wraak belust persoon maar kan vaak erg kwaad worden en op ongepaste momenten de ‘slappe lach’ krijgen, wat ikzelf ook grappig vind.
Dan is er nog Miriam, een 50-jarige vrouw die ook op een woonboot woont en heel nieuwsgierig is. Ze houdt iedereen en alles in de gaten en zij heeft het lichaam van Daniel gevonden. Miriam wordt beschreven als zwaarlijvig en lelijk. zij heeft ook in haar jeugd een zwaar trauma meegemaakt, ze vecht nog steeds tegen haar demonen en is erg verbitterd.
Tenslotte is er Carla, zij is een eind de veertig en is de tante van de vermoorde Daniel. Haar zus Angela zag haar zoon Daniel niet zo vaak en ze had er een op zijn minst gezegd een gertroubleerde relatie mee. Carla is pas gescheiden van Theo een auteur die rijk werd door een bestseller. Carla en Theo maakten ook een tragisch verlies mee zowel hij als zijn ex-vrouw Carla kunnen daar moeilijk mee om. Niettegenstaande Carla erg onsympathiek overkomt blijft Theo haar aanbidden.
En dan mag ik nog de 80-jarige Irenen iet vergeten, ver weg de sympathiekste figuur uit het boek. Ze is een hartelijke empathische vrouw die niet wil overkomen als een schattig oudje. daar is zij te intelligent en te scherpzinnig voor. Zij was bevriend met Angela en vond dat Carla niet goed was voor haar zus. Maar het is vooraal de vriendschap met de jonge Laura die centraal staat in het verhaal.
Aan rechercheurs Barker en Chalmers om uit te zoeken wat het verband is tussen die verschillende personages en tenslotte wie vermoorde Daniel en wat was het motief? Je moet er wel een beetje bij blijven want de sprongen in het verleden die de trauma’s verklaren en de verschillende boekfragmenten van een boek “Degenen die ontkwam” zorgen voor een sterk opgebouwde en spannende verhaalstructuur maar houden je meteen ook bij de les.
Lut Delanghe, redacteur boekensite.gent