Wie is Maud Dixon?

Florence Darrow heeft een slechtbetaalde baan bij een uitgeverij, en droomt ervan ooit een bestseller te schrijven. Toevalligerwijs krijgt ze de kans om de assistent te worden van de wereldberoemde en geheimzinnige schrijver Maud Dixon. Voor Florence is dit een droom die uitkomt. Eenmaal aan het werk ontdekt ze dat Maud Dixon een pseudoniem is van Helen Wilcox, een jonge vrouw tegen wie ze al snel opkijkt. Florence is vereerd als Helen haar vraagt om samen naar Marokko te reizen voor de research van haar nieuwe boek.
De eerste dagen in Marokko zijn betoverend, en Florence kan haar geluk niet op. Maar dan wordt ze wakker in het ziekenhuis. De artsen noemen haar Helen Wilcox en zeggen dat ze een auto-ongeluk heeft gehad. Florence kan zich er niets van herinneren, en Helen lijkt volledig van de aardbodem verdwenen. Florence twijfelt heel even, maar maakt dan een keuze. Ze besluit om het leven van Helen Wilcox over te nemen, en daarmee ook haar wereldberoemde pseudoniem Maud Dixon…

In deze debuutroman draait het vooral om Florence Darrow, een 26-jarige slecht betaalde secretaresse bij een uitgeverij. Haar echte droom is om zelf een boek te schrijven. Een foute reactie en actie na een onenightstand met haar baas zorgt echter voor haar ontslag. twee weken nadien wordt ze gecontacteerd door Greta Frost, tussen persoon voor de heel bekende schrijfster Maud Dixon. Ze vraagt of ze geen zin heeft om te solliciteren naar de functie van assistente van de auteur. Maud Dixon is een pseudoniem en niemand kent haar echte naam, zelfs niet of het een man of een vrouw is.

Florence krijgt job maar moet vooraf een papier ondertekenen dat ze nooit de naam of de identiteit van de auteur zal prijsgeven, zelfs niet dat ze voor de persoon gewerkt heeft. Florence komt in het hele verhaal naïef over. Iedereen zou zich toch de vraag stellen: “Waarom werd ik gebeld voor die job? “, Florence niet dus.

Als ze Maud Dixon ontmoet hoort ze voor het eerst haar echte naam, Helen Wilcox. Geen man, een vrouw zonder publicatieverleden op haar echte naam. De taak van Florence is administratief. Ze zal alle correspondentie moeten verzorgen van Helen Wilcox, rekeningen betalen, creditcardbeheer, telefonie, internet, hypotheek. Alles dus, zoals Helen Wilcox het verwoordt: “Ik bemoei me niet graag met wereldse zaken.“

Niet lang nadat ze aangenomen is als assistente moet Florence mee met Helen naar Marokko voor research voor een nieuw boek. De eerste dagen verlopen goed. Ondanks de loodzware hitte voelt Florence zich gelukkig. Ze krijgt er een job bij, ze wordt chauffeur van Helen in een huurwagen. Het verkeer is hectisch. Iets dat ze vooral merkt tijdens de rit van Marrakech naar hun verblijf in Semat. De weg langsheen de kliffen is nauwelijks breed genoeg voor twee baanhelften. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze na een restaurantbezoek van de weg geraken en in de oceaan terechtkomen.

Florence wordt als bij toeval gered door een visser. Van Helen ontbreekt elk spoor. Florence komt bij in het ziekenhuis en herinnert zich niks meer van de omstandigheden van het ongeval. Dokters en politie spreken haar aan met mevr. Helen Wilcox en na een paar halfslachtige pogingen om uit te leggen dat zij dat niet is besluit ze dan maar om het zo te laten. Sterker, ze neemt de identiteit van Helen Wilcox over. Ze komt er vlug achter dat ze met die persoonsverwisseling zwaar in de problemen komt maar het is niet meer terug te draaien.

’t Klinkt allemaal een beetje verward, wat het trouwens ook is. De geloofwaardigheid is zoek en er zijn te veel misverstanden en toevalligheden om het verhaal te laten kloppen. Als lezer weet je onmiddellijk de omstandigheden van het ongeval maar Florence duidelijk niet. Ook het vervolg van het verhaal laat zich makkelijk raden. Alles een beetje te langdradig.

Een origineel plot maar toch niet echt mijn favoriet. Ik ben er echter van overtuigd dat velen dit zullen smaken.

Lut Delange, redacteur boekensite.gent