Die zomer

Een oneindige, gouden zomer, zes tieners zien een prachtige toekomst tegemoet. Tot een roekeloos spel zodanig uit de hand loopt dat een vrouw en twee kinderen verongelukken.
De achttienjarige Megan neemt alle schuld op zich, zodat haar vrienden hun dromen waar kunnen maken. De afspraak is dat zij elk van hen na haar vrijlating om een gunst mag vragen.

Pas twintig jaar later staat Megan weer buiten. En haar spel kan beginnen…

Zes tieners zijn afgestudeerd aan een prestigieuze privéschool en het enige wat ze nog moeten doen is hun uitslag afwachten. Felix, Daniel, Xavier Amber en Thaliat komen uit gegoede gezinnen en Megan was een beursstudent. Het verhaal bevat twee delen, in het eerste deel volgen we de tieners in hun doen en laten tijdens ‘Die zomer’. Ze genieten, luieren, chillen aan het zwembad van Thalita of bezoeken er de plaatselijke pubs. Maar het wachten blijkt stressvol te zijn en om de spanning te verdrijven bedenkt Felix een uitdaging voor de groep. Het gaat om een totaal roekeloze rit met de auto waarin iedereen zich om beurt moet in moet bewijzen. De laatste avond moet degenen die nog maar pas zijn rijbewijs op zak heeft de minste rijervaring bezit zijn uitdaging aangaan. Het loopt fout, heel erg fout. Een moeder en haar twee kinderen komen om.

Megan komt met een oplossing. Ze wil alle schuld op haar nemen maar de ander vijf moeten een document ondertekenen waarin ze allemaal toezeggen één wens van Megan te vervullen bij haar vrijlating. Ze heeft deze overeenkomst ook op film. De politie ontdekt echter op vroegere camerabeelden dat dit roekeloos rijden niet eenmalig was. En i.p.v. ‘dood door schuld’ wordt Megan veroordeeld voor moord, levenslang met minimum twintig jaar. iets dat Megan en haar vrienden niet hadden verwacht.

In deel twee komt Megan twintig jaar later vrij. haar ‘zogezegde’ vrienden hebben kunnen studeren en een een succesvolle carrière kunnen uitbouwen. Alhoewel ze ook de ballast van het verleden met zich meedragen zijn geen van allen in die twintig jaar ooit op bezoek geweest bij Megan in de gevangenis, of op een andere wijze contact met haar gezocht, niets.

Met de vrijlating van Megan komt de angst voor wat ze nu zal eisen van hen. In plaats van haar op te vangen of tegemoet te komen smeden ze allerlei plannen om onderuit te komen aan hun schuldvereffening. Over die plannen, paniektoestanden, de spanning kan ik uiteraard niks prijsgeven.

In het eerste deel weet je dat er iets heftigs staat te gebeuren, staat trouwens op de achterflap, maar toch is de spanning intens. In deel twee is die spanning voortdurend aanwezig, zonder bloedige taferelen. Het hele verhaal  is sterk opgebouwd met als extraatje een spannend en verrassend einde. Waar je in deel één nog zou kunnen spreken van jeugdige onbezonnenheid merk je in deel twee dat er iets ernstig schort aan hun schuldbesef. Voor elk personage geldt vooral hun niets ontziend eigenbelang waardoor ik voor geen enkel van de zes ook maar enige sympathie kon opbrengen.

Laat nog maar een boek komen Sharon Bolton, ik las eerder al ‘kleine zwarte leugens’ en dat beviel mij heel erg.

Lut Delanghe, redacteur boekensite.gent