De uren die we deelden

Yu-jeong voelt zich diep ongelukkig door een traumatische gebeurtenis uit haar jeugd. Ze wordt door haar tante voor de keuze gesteld: óf in therapie óf op bezoek bij een ter dood veroordeelde moordenaar in de gevangenis van Seoul. Zo ontmoet ze gevangene nummer 3987, Yun-su, in afwachting van zijn executie. Op jonge leeftijd in de steek gelaten door zijn ouders, leefde hij op straat, samen met zijn broertje, en belandde onherroepelijk in de criminaliteit. Door hun korte wekelijkse ontmoetingen herleeft in beide jonge mensen de wil om te leven. Een bitterzoete romance bloeit op. Maar de tijd die hen nog rest is kort.
Dit boek wordt in dagboekfragmenten vertelt. Enerzijds die van Yun - Su, een terdoodveroordeelde. Anderzijds die van Yu - Jeong, een getraumatiseerde jonge vrouw.

Het verhaal komt traag op gang, maar ik besloot door te bijten en stilaan grijpt het boek je dan ook bij de keel. Het is een zeer emotioneel  boek. Yun – Su, een moordenaar en Yu - Jeong komen met elkaar in contact door toedoen van tante Monica (een non) van  Yu - Jeong. Tante Monica en Yu-Jeong  gaan wekelijks op donderdag op bezoek bij Yun- Su in de dodencel. Gaandeweg leren ze elkaar kennen en begrijpen. Naar het einde toe is er ook liefde tussen de 2 jonge mensen. Ondanks dat Yu - Jeong alles probeert om hem te redden, wordt Yun - su terechtgesteld.
De schrijver heeft een duidelijke schrijfstijl, schrijft ook met lange zinnen maar daar komt ze goed mee weg. Het verhaal gaat over vele emoties: verlies, hoop, liefde, vergiffenis, zonder ook maar belerend over te komen. Al bij al bij al een fijn boek om te lezen.
 Ik geef dan ook een score van 4 sterren.

Christine de Knijf