De stad van de duizend pijlen
Na een van zijn missies wordt de Drager onverhoeds aangevallen door de mysterieuze Jageres. Hij komt als overwinnaar uit de strijd, maar wil zijn tegenstander niet doden. De twee vijanden komen elkaar opnieuw tegen aan het hof van Hertog van Arcasso, waar wreedheid en zonde welig tieren. Slagen Drager en Jageres erin samen te strijden tegen het kwaad dat hen overstijgt?
Dit is het tweede deel van een nieuwe reeks. In het vorige deel kwam je in een postapocalyptisch Frankrijk terecht in een wereld die aangetast is door een onbekend virus, klinkt dan wel weer bekend…. Het is echter een virus dat alle metaal aantast met roest, bedenk zelf maar wat er zou gebeuren moest dit werkelijkheid zijn. Maar het gaat verder dan dat want ook in het menselijk lichaam zit ijzer en dat wordt ook aangetast. Prachtig uitgangspunt om mutanten ten tonele te brengen. En die zijn niet altijd even leuk om naar te kijken maar dan weer wel erg vakkundig getekend. Mooi in zijn afgrijselijkheid.
Doorheen het landschap zwerft De Drager, hoofdpersonage dat geen enkele opdracht weigert en ook steeds afmaakt. Ook hij is gemuteerd getuige zijn mysterieuze bril. Daarvoor moeten zijn opdrachtgevers een ei opeten, vreemd. Ook hier krijgen we geen uitleg maar dat zal in de volgende wel aan bod komen.
Drager is meedogenloos en kan alleen hele legers aan, maar na een confrontatie met een kleine machtswellusteling neemt hij toch een man met een eendenbek mee naar de stad waar hij zijn laatst aangenomen opdracht moet eindigen. In deze wereld is iedereen wanhopig op zoek naar gezonde mensen die gezonde mutatievrije baby’s ter wereld kunnen brengen. Onderweg wordt hij zelf opgejaagd door een vrouw die reeds in het eerste deel haar opwachting maakte. Ik moest echt wel het eerste deel terug lezen om te kunnen instappen in dit vervolgdeel. Het is dus echt af te raden om deze strip apart te lezen. Het is immers een wereld waar je vanaf het begin moet in mee zijn. Een gruwelijke wereld en ook in dit deel schuwt scenarist Tristan Houlot mystiek, geweld en excessen niet.
Deze excessieve gewelddadigheid wordt schitterend in beeld gebracht door Dimtri Armand. De illustraties zijn prachtig maar ook heel confronterend. Ik moet eerlijk zeggen dat er enkele na twee dagen nog steeds op mijn netvlies gebrand staan. Ik raad dan ook niemand aan om deze strips zo maar eventjes te doorbladeren om een ‘beeld’ te krijgen. Er zal een heel stuk van de magie verdwijnen. Ook hier in dit deel blijven nog veel vragen onbeantwoord en ik vermoed dat het geplande drieluik wel eens wat uitbreiding zou kunnen krijgen. Ik heb er mezelf meermaals op betrapt om al bladerend terug bij eeuw situaties, zelfs tot in het vorige deel dat ik naast mij liggen had.
Serieus onder de indruk!
Jan stevens, redacteur boekensite.gent