Sterven met tussenpozen
Aalst, halverwege jaren tachtig. De stad kreunt onder werkloosheid, verstarring en onbehagen. Danny aanschouwt dit alles vanachter de toonbank van zijn videotheek. Zijn toevluchtsoord, de plek waar hij onopgemerkt door het leven kan strompelen en waar het een komen en gaan is van nachtraven, enthousiaste B-filmfanaten en tandeloze pornokijkers. Met zijn enige vriend Barry brengt hij het grootste deel van de dag door tussen muffe videobanden en loeiharde punkplaten. Worstelend met onmacht én met de onvoorwaardelijke liefde van zijn vrouw.
Filip Keyaert zal allicht uitentreuren toe met Brusselmans geconnecteerd worden. Kan ook niet anders als er een quote van Herman himself op de achterflap staat: “Deze roman heeft me doen huiveren en grijnslachen, en na lezing dacht ik: eindelijk krijgt de Vlaamse literatuur een verlossende nieuwe injectie.”
Ik begrijp Brusselmans wel maar of die injectie dan echt wel verlossend zal zijn dat wordt nog afwachten. Voor fans van de master van de kolder, grove humor en absurdheden is dit spek voor de bek. Ik heb mij hier mateloos geamuseerd maar weet niet of iedereen deze uitzichtloze destructie zal weten te smaken. Een ding is zeker je zal ver, heel ver moeten zoeken om een beter sfeerbeeld van de videotheken uit de jaren ’80 te vinden. Dit is nostalgie naar de videoboxen en afgeschermde pornoafdelingen waar eenieder die vrank genoeg was tomeloos zijn gading vond of eerder ingedoken en met een pet op ging snuisteren. Internet heeft deze wereld stuk gemaakt. Achteraf bekeken en zo voelt het boek ook aan was het de vertegenwoordiging van werkloosheid, crisis en uitzichtloosheid.
Het non nonsens verhaal dat nergens naartoe leidt en alleen slechts een situatieschets is, maar dan wel een met bravoure gebracht, speelt zich af halfweg de jaren ’80 in Aalst. Danny baat de videotheek Wonderwand uit. Hij vit en zaagt op alles en iedereen, ouwehoert er op los en snuift, vreet, zuipt zichzelf kapot. Hij houdt zielsveel van zijn vriendin Sandra die al even kierewiet is als hij en zijn zelfvernietiging aanschouwt maar ze houdt van hem, het is liefde. Naast zijn Sandra draven er nog een aantal andere markante personages mee, Barry zijn boezemvriend die al even graag dezelfde sport als Danny beoefent: sarren op klanten en Danny’s huisarts Raamdonk al evengoed ontspoort als Danny.
Het duurde wel even voor ik in de flow zat van het boek, het had geen richting, ontspoorde overal en ik stelde mij de vraag wat lees ik hier nu? Maar gaandeweg betrapte ik er mezelf op dat de grijns niet meer van mijn gelaat verdween en ik gebeten werd om te weten wat er zou komen alhoewel ik wist dat er niks zou komen. Een heerlijk boek.
Jan Stevens, redacteur boekensite.Gent