Wolfzomer

Een dode wolf. Een mislukte drugsdeal.
Een slaperig stadje in het noorden van Zweden.
Een ongenadige zomer.

Wolfzomer speelt zich af in Haparanda, in het noorden van Zweden, vlak bij de grens met Finland. Er wordt een dode wolf in de bossen gevonden, en in de maag van het beest ontdekt de politie de resten van een mens. Al snel wordt duidelijk dat deze man betrokken was bij een mislukte drugsdeal in Finland, en vanaf dat moment weet politieagente Hannah Wester dat haar normaal zo rustige zomer volledig op zijn kop zal staan. Terwijl Hannah en haar collega’s proberen uit te zoeken hoe de man in de bossen van Haparanda terecht is gekomen, wordt het kleine grensstadje opgeschrikt door een reeks gewelddadige gebeurtenissen. Er is duidelijk nog iemand op zoek naar antwoorden, en die laat zichdoor niets of niemand tegenhouden.

Wie The Bridge, Marcella of de Bergmankronieken op Netflix heeft gevolgd kent perfect de Scandinavische thrillers waar Hans Rosenfeldt zijn stempel op drukte. Hij is scenarist, filmproducent en speelt zelf mee als acteur.  Maar dit is Wolfzomer, zijn eerste solothriller. De stijl is net hetzelfde als in de bekende reeksen: spannend, wisselend van perspectief, voortdurende actie , internationale verwikkelingen, sfeer,  spectaculaire personages die toch gewone mensen blijken te zijn .

De sfeer wordt hier neergezet door ‘Haparanda’, de meest oostelijke plaats van Zweden, knooppunt van verkeer met Finland, meertalig, en een stadje met geschiedenis. Haparanda komt als intermezzo in korte hoofdstukjes zelf aan het woord, het is een stad, ‘zij’, die leeft, die zich gebeurtenissen van vroeger herinnert,  haar inwoners kent,  verleden, heden en toekomst verbindt en haar wel en wee beschouwt. Overigens, Haparanda staat hoog in het lijstje van toeristische kustplaatsjes in Zweden. De reiziger krijgt nu een echt sfeerboek mee,  met een stukje geschiedenis, natuurbeschrijvingen en het leven zoals het er vandaag aan toegaat in Zweden. Vakantielectuur dus.

Er wordt in het bos een dode wolf gevonden, en in de maag van het dier ontdekt de politie menselijke resten. Het anders zo rustige stadje wordt bovendien opgeschrikt door een reeks gewelddadige moordpartijen, met duidelijke links naar plaatselijke en Russische maffia en drugstrafieken.

Hoofdpersonage is Hannah Wester, plaatselijke politieagente. Ze staat aan het begin van haar overgangsjaren, leeft met pijnlijke herinneringen aan de oude onopgeloste ontvoering van haar jongste kindje, haar man blijkt ongeneeslijke kanker te hebben, haar mama is pas overleden en zelf is ze verliefd op haar politiechef.  Tragiek alom, ze vlucht in haar werk en bijt zich helemaal vast in de ingewikkelde wolf-affaire. Met het onderzoek komt ze oog in oog komt te staan met Katja, een huurmoordenares die uit Rusland naar Haparanda is gestuurd en in wie ze meent haar dochter te herkennen,..

Het plot verklappen kan hier niet, maar het blijft spannend van begin tot einde. Het straffe is dat je het hele boek door wel het vermoeden hebt hoe alles aan mekaar hangt. Haparanda komt met haar alziende en verklappende blik namelijk regelmatig zelf aan het woord, maar toch blijft het verhaal even beklijvend, een spannende thriller waardig. Dramatische scènes, hartstochtelijke personages en vooral, alhoewel de moorden worden opgelost, een al even open einde. Het is nu al uitkijken naar het nieuwe seizoen van Haparanda, met Hannah Wester als toegewijde moeder en gedreven politieagente,  tegenover huurmoordenaar Katja, of is het Louise die getraind werd in een Russische maffiaschool, of is het Elin, het jonge meisje dat destijds ontvoerd werd?

Koen E., huisrecensent