Vijftig tinten balletjes, zinnenprikkelende verhalen en recepten

Hoe lust jij het liefst jouw balletjes? Zinderend dichtgeschroeid, mals gebakken in een gepeperd sausje of toch maar liever op een heerlijk spiesje. Ga samen met Mevrouw, een culinaire recensente met heel wat ervaring, op zoek naar het ultieme ballengenot. Kan Jonge Kok haar - en jou - geven waar ze zo hevig naar verlangt?

Met vijftig zinnelijke recepten en verhalen om duimen en vingers bij af te likken overtreft dit kookboek je stoutste dromen.

‘Vijftig tinten...’ in een titel plaatsen roept heden ten dage wel verwachtingen op. En ‘Vijftig tinten balletjes’ schreeuwt met aankomend Valentijn dan nog meer om aandacht, zeker als de ondertitel verwijst naar zinnenprikkelende verhalen en recepten.

De gecapitonneerde omslag ligt alleszins al zacht in de hand en nood uit om te openen, om maar meteen in de stijl te blijven. Ik voel mij nu wel niet onmiddellijk erg aangetrokken door de ‘vijftig tinten grijs’ verhalen maar als dit kan leiden tot zinnenstrelende smaken en gedurfde gerechten ben ik getriggerd. Het is een kookboek met ballen, een droom van Stefaan Daeninck, culinair ateljee die uitkomt. Hij vond bij Bart Van Leuven, foodfotograaf zijn makker in crime om al dat lekkers in mooie plaatjes te schieten. Het bekijken van de foto’s, iets dat ik meestal eerst doe als ik een kookboek in handen krijg zetten mijn smaakpapillen al in gang en maken mijn mond al goed vochtig (sorry ik kan het dus niet laten)

Ik heb opzettelijk een beetje gewacht naar Valentijn toe om dit boek even onder aandacht te brengen. Debbie Braekez, schrijfster van erotische (kort)verhalen heeft haar pseudoniem Myrthe Moon verleid om de ‘rode draad’ doorheen dit kookboek te weven. Een reeks strak aaneengeregen korte schrijfsels die je zoals rijgkoorden stuk voor stuk losmaakt als inleiding op de recepten die volgen, Een perfect gehakt; Doe maar groenten; Het zilte nat; Lekker gevuld, Oooh ja, zoet & Om aan te nippen en uiteraard een laatste naspel of eind van de interactie tussen een culinaire critica en een jonge kok.

Je zou het haast vergeten maar dit is een kookboek, een echt en degelijk kookboek met de focus op balletjes, niet zo maar gehaktballetjes, die trouwens een culinaire heerlijkheid zijn mits op de juiste wijze bereid. Het is meer dan gehaktballetjes, het is het verhaal van hartige balletjes, veggieballetjes, visballetjes, dessertballetjes, en balletjes in alcohol om aan te nippen.

Eerlijk? Ik blijf er in bladeren en laat mij verwonderen. Pik ik er eentje uit dan is het zeker het recept van de Luikse Ballen. Anders dan ik ze klaarmaak met een saus van gestoofde ajuin en jonagold gekaramelliseerd met cassonade. En terug, terwijl ik dit schrijf komt zwaar het vocht spontaan in mijn mond. Het gerecht is zoals elk recept voorzien van een prachtige foodpicture, een ingrediëntenlijst opgesplitst voor de ballen en de saus en een bereidingswijze. Kleine noot, voor de bereidingswijzen is toch een minimale kookervaring nodig om ze 100 % tot hun recht te laten komen. ‘Boter Noisette’ of ‘laten drogen tot een droge roux’, niet iedereen zal daar onmiddellijk de bedoeling van snappen maar ik neem aan dat als je zo’n kookboek in handen neemt je toch een beetje gepassioneerd aan het fornuis staat. Ik heb er nu een gerecht uitgehaald maar mijn hongerige ogen dwalen al verder naar de gehaktballenworst aan een draadje of het roken van ballen in een gietijzeren kookpot. Dit staat alvast op de agenda van mijn terras deze zomer. En vergeet nu die verschrikkelijke Zweedse meubelballetjes en maak de echte Köttbular.

Wie mij kent weet dat ik het graag ‘zonder vlees’ doe, mijn ontdekkingstocht naar de Falafel in’t roze smaakte top en werd gretig door mijn veggie genodigde verslonden.

Vijftig tinten balletjes maakt zijn naam waar, terwijl je er doorheen bladert wordt je mond vochtig en als ze jou gepresenteerd worden zal je ze verzwelgen, verscheuren, verslinden. Geef dit cadeau aan je liefste en bereidt die ballen. Je zal er geen spijt van hebben.

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent