De jacht

HOREN
Tuva Moodyson, een dove verslaggever van een lokaal Zweeds krantje, is op zoek naar het verhaal dat haar carrière kan lanceren, in de hoop eindelijk het piepkleine dorp Gavrik te verlaten.
ZIEN
Twee lichamen liggen diep in de bossen bij een afgelegen Zweeds dorpje. Hun ogen ontbreken.
ZWIJGEN
Een web van leugens. Een onopgeloste moord van twintig jaar geleden.
Kan Tuva de moordenaar te slim af zijn voor ze diens laatste slachtoffer wordt? Ze wil het graag geloven. Maar daarvoor moet ze haar ergste angsten overwinnen en diep de bossen in trekken.

Will Dean groeide op in de East Midlands, in Engeland. Na studies rechten verhuisde hij naar Zweden. Hij bouwde er diep in de bossen eigenhandig een houten huis. Hij is hoogst gefascineerd door de Scandinavische cultuur en de Scan-noir literatuur. Dit is een sub genre van misdaadfictie dat zich meestal afspeelt in het hogere noorden, meestal in sombere landschappen, in een donkere en complexe sfeer. De verhalen geven vaak een spanning weer tussen een schijnbaar stille en saaie sociale oppervlakte en wat als diepere laag wordt aangekaart: een moord bijvoorbeeld, vrouwenhaat, verkrachting of een thema als racisme. Deze thrillers behoren tot de bestsellers van vandaag, ze zijn spannend en met een duister maar stevig plot.

Met ‘Tuva’ als debuut probeert Will Dean zich als nieuwkomer in Zweden in dit genre in te schrijven.

Het personage en de omgeving zijn wel uitnodigend: Tuva Moodyson is een jonge journaliste,  doof maar voorzien van moderne hoorapparatuur. Ze is ambitieus, wil zich hogerop schrijven en wordt redacteur van een  plaatselijke krant in Garvik. Garvik is een wat verlaten oud dorp, te midden van uitgestrekte dichte groene bossen, ijzige lange wegen, koud, met een oudere traditionele bevolking, verdacht veel familiale verwantschap, een oude gesloten cultuur, mysterieuze trollen, ruig, verdoken poker, en natuurlijk de ‘jacht’. De mannencultuur draait om de jacht en het in standhouden van het grote wildbestand met onder andere reusachtige elanden. Elke dorpeling bezit  een uitgeruste wapenkamer, schutterstrofeeën, camouflagepakken en in de duisternis gebeurt er allerlei stiekem gedoe, in de bossen en  achter schaars verlichte vensters. Regelmatig valt er een schot…

Tuva is op de krant verantwoordelijk voor de regionale redactie, en wanneer het dorpje in rep en roer staat omdat er een dode inwoner in het bos gevonden wordt ruikt ze haar kans om een sensationeel artikel te schrijven. Zeker wanneer blijkt dat zo’n twintig jaar geleden ook al drie moorden onopgelost bleven: telkens werd een inwoner in  het donkere Utgardbos met een jachtgeweer getroffen in de borst en werden de ogen van het slachtoffer uitgelepeld,.. iedereen herinnert zich de ‘medusa’ moorden, en het dorp versluiert in een duistere spanning.

Er wordt vertelt vanuit het perspectief van Tuva. Ze komt allerlei zonderlinge figuren tegen in het bosdistrict en obsessief begint ze de afgelegen bosbewoners te bespioneren.  Het donkere dennenbos, het trage politieonderzoek, de vreemde locale volkscultuur, de duistere bosbewoners weet ze gedetailleerd, met donkere beschrijvingen en filmisch in zich op te nemen. Tuva hoort slecht, maar haar ogen, neus en smaak zijn des te beter. Tuva laat ons kennis maken met haar collega’s bij de krant, Lena, Lars en Nils, en met haar vriendschap met Thord, politie-inspecteur, en Tammy, haar nieuwe vriendin die de plaatselijke foodtruck uitbaat. Al snel worden er verdachten opgepakt, maar als de moordenaar opnieuw in het duister toeslaat overtroeft Tuva haar eigen grenzen en vat ze zelf post in het nachtelijke woud,..

De jacht is zeker geen slecht verhaal en je ruikt bijna de ‘couleur locale’.  Maar toch blijft het boek ondanks een lyrisch taalgebruik  te sluimerend met een trage schrijfstijl en soms wat overdreven en herhaalde landschapsbeschrijvingen. Wat mist is de spanning, het echte thrillergehalte. Je wordt wat al te gemakkelijk en te doorzichtig op het verkeerde been gezet, en voor je het beseft heb je de clou van het verhaal veel te vroeg door. Het verhaal hobbelt van de ene moord op de andere zonder een echte rode draad.

Toch wordt nog meer verwacht van deze dove heldinTuva. Er blijven in het boek zoveel losse eindjes open die samen met de vondst van de dove journaliste uitzicht bieden op een vervolg. Misschien daarom werd deze ‘Jacht’ toch al een bestseller, en verkoos The Daily Telegrapf het onlangs tot de beste thriller van het jaar. Kwestie de Engelse schrijvers in het hoge noorden een duwtje in de rug te geven?

Koen E., huisrecensent