New York Cannibals

New York, 1990. Pavel heeft nog steeds zijn tatoeagesalon. Zijn protégée, Azami, is politieagente en bodybuildster geworden. Tijdens een interventie vindt ze in een vuilnisbak een achtergelaten baby. Zelf kan ze geen kinderen krijgen door de behandelingen die ze heeft ondergaan, en ze besluit het kind dus te adopteren. Om het te beschermen, duikt ze de wereld van de handel in baby’s in. Al snel ontdekt ze een verband met een mysterieuze vrouwenbende die er lugubere gewoontes op nahoudt. Vreemd genoeg blijken de spoken van de goelag waarin Pavel is opgegroeid aan de oorsprong te liggen van die wreedheden. Alsof de wereld, de regels en het geweld van de goelags de straten van New York als nieuwe speelterrein hebben gekozen.

Ik kende de voorgeschiedenis niet van New York Cannibals, blijkbaar speelden de hoofdfiguren Pavel en Azami een rol in het album ‘Little Tulip’ (2015, Le Lombard). ‘New York Cannibals’ is het vervolg, dat zich twintig jaar later afspeelt en ook deel uitmaakt van de Collectie Getekend van uitgeverij Le Lombard. Heden ten dage leeft Pavel, tatoeëerder samen met zijn dochter Azami, een bodybuildster en politieagente in New York. Pavel overleefde de Goelag-strafkampen, niet onbelangrijk want de onfrisse praktijken in die kampen komen ook hier weer naar boven. De Sterk getatoeëerde Azami heeft een grote kinderwens maar door haar gebruik van steroïden krijgt ze de boodschap dat dit geen optie meer is voor haar. Als zij echter in een steegje een achtergelaten zuigeling aantreft slaat haar biologische klok tilt en wars van alle goede raad houdt ze deze baby. 

Het is de start van een wervelend verhaal waarbij overheidsinstanties niet echt altijd zijn wat ze zouden moeten zijn, integer en eerlijk. Azami haalt zich met het toeeigenen van de baby de woede op de hals van ‘de Heyena,’ dit figuurlijk en letterlijk bloeddorstig wezen jaagt op Azami om de baby terug te krijgen om een wel heel onfrisse reden. Zij is met haar Goelag verleden ook geen onbekende van Pavel. Het is een duister figuur die flit met het occulte, iets dat later in het verhaal ook zijn intrede doet. Sommigen zullen dit storend vinden omdat dit volledig breekt met de realistische sfeer die er heerst in dit beeldverhaal. Zelf had ik daar minder problemen mee.  

Het is echter niet alleen Azami die in zware problmen verzeild geraakt maar ook Pavel krijgt zijn deel met het opduiken van een oude geliefde Nadya die hij met zijn eigen ogen dood zag. Op dat moment kan er bij de lezer al een belletje rinkelen over het bloeddorstig karakter van deze graphic novel. Al deze dreigingen zorgen voor een heel onheilspellende sfeer doorheen het hele verhaal, dat gelukkig doorbroken wordt door de vele extravagante bijfiguren die ook hun deel in de ontrafeling op zich nemen. Favoriet was daar voor mij Albatros, zwerver zonder benen die Azami leidt waar ze eigenlijk best niet heen zou gaan.  

François Boucq kan hier als geen ander dit grimmige en dikwijls gore ondergrondse New York pakken in zijn tekenwerk. Alle karakters worden heel sterk neergezet en het gebruikte kleurenpalet draagt echt mee met de soms ronduit waanzinnige sfeer.  

'Amazing'

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent