De stad van heimwee
Wanneer Rachel Samuel haar roman inlevert bij de uitgeverij, denkt ze dat ze klaar is met graven in haar familiegeschiedenis. Eindelijk kan ze aan haar eigen leven beginnen. Maar op een avond in haar schrijfkamer dient zich een vervolg aan...
Dolf Hoffman groeit op in Buenos Aires. Om uit de verstikkende greep van zijn fascistische ouders te ontsnappen en zijn schrijversdroom na te jagen, vlucht hij onder de valse naam Max Mu?ller naar New York. Wanneer hij de liefde van zijn leven ontmoet, weten beiden nog niet wie zij werkelijk zijn.
In De stad van heimwee dringen Rachel en Max door tot het hart van hun familiegeschiedenis. Op zoek naar de waarheid en bovenal: zichzelf. Harpenau speelt een ingenieus spel met haar lezers en creëert opnieuw een waanzinnig mooie, magische en ontroerende roman over familie, liefde en identiteit.
De stad van heimwee is het vervolg op Het land van heimwee. Het eerste boek had ik niet gelezen en achteraf denk ik dat als ik dit wel deed vlotter doorheen het 2de boek zou gelezen hebben. Ik werd als het ware al in de families gegooid zonder “ voorkennis “ te hebben over hen.
In het boek word je meegenomen in verschillende verhaallijnen. Zo heb je het verhaal van Rachel Samuel, die op het punt staat haar familiegeschiedenis te publiceren, dan is er ook het verhaal over Dolf een zoon van fascistische ouders die in Argentinië woont en opgroeit binnen een nazistische gemeenschap. Hij verafschuwt zijn familie en vlucht weg met vervalste papieren naar New York. Het plan is dat hij eenmaal daar aangekomen een boek zal schrijven over zijn afkomst om de waarheid bloot te leggen. Maar zijn grote angst is dat zijn vader er alles aan zal doen om de publicatie te voorkomen. Dolf, die nieuwe vrienden maakt onder zijn schuilnaam Max voelt zich heen en weer gegooid en durft enkel aan een paar vrienden zijn ware aard bloot te geven.
Ik had in het begin veel zin om het boek dicht te klappen en te stoppen met lezen. De vele personages en ook een boek en een pen die vertellen zorgde soms voor een kleine verwarring .
Maar ik heb doorgebeten, wil ook niet zo snel een boek dichtklappen en hoe meer ik bij het einde kwam hoe meer ik werd meegezogen naar:“Hoe gaat dit verhaal aflopen.” Op het einde valt alles mooi samen en ben je als lezer blij dat je niet opgaf met lezen.
Een mooi, ingewikkeld maar boeiend boek. Even tussendoor lezen of met dansende kinderen rondom jou lezen hoort er niet bij. Het is een verhaal waar je je toch even moet in verdiepen. Ondanks de moeilijke start ben ik blij dat ik niet opgaf en opnieuw een prachtig verhaal leerde kennen.
Evelien Van Haver, gastrecensie