Winterwater

Op steeds dezelfde dag in januari verdwijnt een jong kind in de golven.
Welk gruwelijk geheim verbergt het water?

Martin, zijn vrouw Alexandra en hun twee jonge kinderen zijn net verhuisd naar het oude zomerhuis van de familie, op een afgelegen eiland voor de kust van Zweden. Als Martin daar zijn driejarige zoon Adam een paar minuten uit het oog verliest om de telefoon op te nemen, is het jongetje verdwenen. Hij vindt alleen nog het rode emmertje waarmee Adam speelde, dobberend in de zee.

De politie concludeert dat Adam is verdronken en sluit het onderzoek. Martin belandt in een diepe depressie en zondert zich steeds verder af van zijn gezin, verteerd door schuld. Dan vindt hij op de zolder van het huis een mysterieus logboek waarin melding wordt gemaakt van andere kinderen die in het huis woonden en hun dood vonden in de zee. Allemaal op dezelfde dag in januari, maar met tientallen jaren ertussen. Martins hoop dat Adam nog leeft wordt aangewakkerd en hij gaat op zoek in de kleine, afgezonderde gemeenschap.

Susanne Jansson debuteerde in 2017 met de thriller ‘Het offerveen.’ Dit boek werd internationaal lovend ontvangen. Winterwater is haar tweede en tevens laatste thriller, ze schreef die op haar ziekbed. Ze overleed op 47 jaar.  

Een gezin met twee jonge kinderen verhuisd naar Orust, een Zweeds eiland. Martin en Alexandra gaan er samen met hun driejarige zoon Adama en baby Nellie wonen in een oud familie-zomerhuis. Na de verhuis gaat Alexandra met Nellie voor een weekend weg naar haar zus om even uit te rusten.  

Martin die achterblijft wil met Adam gaan picknicken maar net als ze vertrekkensklaar staan gaat de telefoon. Als Martin klaar is met dit telefoongesprek is Adam weg, verdwenen... Hij ziet enkel nog zijn rood emmertje in zee. De politie concludeert snel dat Adam verdronken is en sluit het onderzoek af. Zijn lichaam wordt niet gevonden. Martin belandt in een diepe depressie, in zijn eigen bubbel vol verdriet en schuldgevoel. Daardoor heeft hij geen enkele aandacht meer voor zijn vrouw en baby, waarvan hij zelfs de naam niet meer weet! 

Net als je in het verhaal zit begint er een ander nevenverhaal en komen andere personages aan bod. Maya een vroegere politiefotograaf wil voor langere tijd op het eiland verblijven om zich vooral te richten op natuurfoto’s, voornamelijk van ‘veranderende luchten.’ Ze raakt er bevriend met Bäcke, een kunstenaar. Maya haar buren zijn Robert en Lia die dan weer de beste vriend is van Martin. Hierdoor raakt Maya betrokken bij het drama. Martin en Maya bouwen een soort van vriendschapsband op en na een lange periode van depressie is het alsof Martin plots wakker wordt en vol energie zit. Hij wil een eigen onderzoek naar de verdwijning van Adam opstarten. Daarbij vindt hij op zolder een oud logboek waarin hij ontdekt dat er meerdere ongelukken gebeurden op 11 januari, de dag dat Adam verdween maar steeds met tientallen jaren tussen. Er worden ook verschillende dreigbrieven rondgestuurd o.a. naar Martin maar ook naar zijn vader e.a. 

Net nu Martin terug functioneert stort Alexandra in. Het is ook niet zo duidelijk waar ze de hele tijd verbleef en hoe zij zich voelde. Martin zit ondertussen in een soort manische fase en leest heel veel over het eiland. Hij gelooft dat de zee macht heeft over de eilandbewoners en hen tot waanzin drijft. Hij gaat zelfs geloven dat er naar een oud volksgeloof parallel met de menselijke gemeenschappen er ook hele gemeenschappen in zee bevinden. Sommigen van de eilandbewoners zouden de lokgroep van die gemeenschappen horen. Was dat ook zo met Adam? 

Het boek leest vlot en door de beschrijvingen van de omgeving voel je de verbondenheid en de liefde voor de natuur van de auteur. Het is niet echt een thriller, veel meer een boek over verlies, verdriet, schuldgevoel en bijgeloof. Er wordt niet echt naar een plot toegewerkt. Dit valt als het ware uit de lucht al een soort deux ex machina. Er blijven ook een aantal verschillende ongeloofwaardigheden hangen. Er komt bijvoorbeeld niet echte een uitleg voor dat speciaal kamertje bij twee broers, kan je echt zo eenvoudig aan politie informatie geraken, waartoe diende die ene gewelddadige scene met een dier, ook is er weinig informatie over Martin toen hij als kind met zijn ouders op het eiland woonde. En tenslotte de vele toespelingen op het bovennatuurlijke en mysterieuze, misschien is dit eigen aan de Scandinavische boeken waar dit blijkbaar nog heel erg leeft. Ondanks die minpuntjes wou ik toch verder lezen, je wilt tenslotte wel weten hoe dit gaat aflopen.  

Lut Delanghe, redacteur boekensite.gent