Muizen en mensen

'Muizen en mensen' vertelt het verhaal van de mentaal zwakke Lennie en zijn beste vriend George. Samen dromen ze van een eigen boerderij. Maar het noodlot beslist er anders over. Een boek over houden van zachtheid, het niet kennen van eigen krachten, wraak, vriendschap en moeten vluchten.

Het verhaal is wellicht iedereen bekend: De hoofdpersonen George en de mentaal zwakke Lennie zijn onafscheidelijk. Als Lennie wordt beschuldigd van aanranding van een meisje moeten ze op zoek naar ander werk, dat ze vinden op de boerderij van de vader van Curley. Maar ook daar gaat het mis.

Curley merkt dat zijn vrouw met de mannen flirt en daagt Lennie uit. In het gevecht dat daarop volgt verbrijzelt Lennie Curleys hand. De zaak wordt in de doofpot gestopt, maar zijn vrouw zoekt Lennie weer op, wat eindigt in een drama; George en Lennie moeten vluchten. Samen praten ze over hun eigen droomboerderijtje en de konijnen waar Lennie voor mag zorgen. Wat dan volgt, is het even gruwelijke als aangrijpende einde van hun diepe vriendschap…

Over arme landarbeiders. Over racisme. Over klasse-ongelijkheid. Over vriendschap. Over moeten vluchten. Over overleven. Over noodlot. Over het niet kennen van eigen krachten. Over wraak. Een boek dat verwondert. Een boek dat verbaast. Magistraal. Virtuoos.

De gekende Franse illustratrice Rébecca Dautremer heeft van het inmiddels 83jarig oude boek haar eigen(zinnige) versie gemaakt. Het is geen gratuite ‘verstripping’ van het boek geworden. Niet zomaar beeld bij tekst. Afwisselend krijgen we een opeenvolging van pratende mannen te zien, gevolgd door realistische beelden van het plantersleven die een volledige (dubbele) pagina beslaan. Ook onafgewerkte schetsen zijn opgenomen. Niet zomaar ‘onafgewerkt’, want deze schetsen hebben heel veel betekenis. Dan weer maakt Dautremer gebruik van oude reclame- of affichebeelden om een commentaar weer te geven.

Ook al ken je het boek van Steinbeck al, deze versie is een echte must-read. Héél graag gelezen, dit klein kunstwerkje.

En, ja. Ik heb het wel voor Dautremer haar stijl. Mijn eerste kennismaking was eigenlijk al enkele jaren geleden met haar interpretatie van ‘Zijde’ van Alessandro Baricco, waarbij de tekeningen van Dautremer een echte aanvulling op het verhaal waren.

Jan Rooms, gastrecensie