With the Beatles

‘With the Beatles’ van Haruki Murakami gaat over een naamloze, oudere verteller die terug denkt aan twee bepalende liefdes uit zijn jeugd – de ene niet meer dan een obsessie, de andere een belangrijke leerschool.
‘Er zijn mensen die stellen dat de periode waarin popsongs het diepst binnenkomen en je het meest vervullen, de gelukkigste tijd van een mensenleven is. Misschien is dat zo. Misschien ook niet.’

Als je op een leeftijd gekomen bent waarop je langer kan terugkijken dan je hoopt te mogen vooruitkijken dan durf je wel al eens reflecteren op wat er geweest is en wat een constante was in je leven. Er waren er toch en aantal en één daarvan was en is nog steeds muziek. En als ik dan nog eens specifieker mag gaan dan zijn het ‘The Beatles’. Terwijl ik dit schrijf schieten herinneringen mij door het hoofd, zo scherp ben ik daarmee verweven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik mij verbonden voel met dit prachtige kortverhaal van één va mijn grootste literatuurhelden, Haruki Murakami. 

In ‘With The Beatles’ van Haruki Murakami reflecteert ook een naamloze, oudere verteller over twee bepalende liefdes uit zijn jeugd – de ene niet meer dan een obsessie, de andere een belangrijke leerschool. Zo staat er althans op de achterflap. Maar er had evengoed kunnen staan: “Kleine dingen des levens die je je hele leven meedraagt, waar je nooit van loskomt gebeuren meestal in je jeugd.” 

Ik heb dit boekje, en deze verkleinvorm vertegenwoordigt geenszins de inhoud, rustig op een namiddag uitgelezen om er dagen nadien nog van te genieten. Haruki Murakami verstaat als geen ander de kunst om je mee te voeren in een rustig leestempo, je mee te nemen doorheen prachtige ongekunstelde zinnen. Ik kan er niet altijd de vinger opleggen of net aanwijzen waar hij mij raakte, dit hoeft ook niet. Dit is gewoon de essentie van lezen. Je laten meevoeren in woorden om er nadien nog dagen goed bij te voelen. 

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent