Bruna
Laure, professor in de psychologie, verliest zich na een traumatische gebeurtenis en het daaropvolgende verwerkingsproces in oeverloos drinken.
Niemand lijkt het op te merken en Laure wentelt zich alsmaar meer in de roes van haar nieuwe leven, niet beseffend hoe haar drankgebruik weegt op haar gezin.
Dan ontmoet ze Bruna, een vrijgevochten, excentrieke tiener die haar bruut uit haar stomdronken droomwereld rukt.
Na ‘LAM’ van Hannelore Bedert gelezen te hebben was het reikhalzend uitkijken naar nieuw werk van haar. Ik was bij het lezen van dit debuut laaiend enthousiast. Ik kan mij voorstellen dat het voor een auteur bang afwachten is, kan ik dit terug?
Terwijl zij werkt aan haar tweede roman schreef ze deze novelle in opdracht van Te Gek!? https://www.tegek.be Schrijven in opdracht? Hoe doe je dat? Het moet aartsmoeilijk zijn en dan zeker nog in zo’n thematiek. Maar iemand als Hannelore Bedert toont eens te meer dat zij dit kan. Bekend met haar muziek en haar songteksten was dit voor mij geen verrassing, meevoelend om niet te spreken van hoog-sensitief kan zij als geen ander emoties in woorden vatten. Ook hier in deze novelle ‘Bruna’ doet zij dit terug, sterk en realistisch.
Laura, professor in psychologie, verliest na een traumatische gebeurtenis waarmee deze novelle start de controle over haarzelf. Dit trauma geschreven in korte alinea’s zal geen vrouw onberoerd laten, als man die daarbij altijd aan de zijlijn staat, hoe groot de liefde ook is voor je vrouw, hoe groot je eigen verdriet is, kan je dat niet vatten. Je kan er alleen zijn voor haar. Helaas kon Laura dit mentaal niet aan. En het proces nadien waar je beiden doorheen moet wordt verstoord door het grootste sluipend gif in onze maatschappij, alcohol. De vlucht naar de roes van enkele glazen alcohol breekt Laura haar grenzen open en zonder het te beseffen wordt de verslaving heer en meester van haar. Niet dat zij dit niet inziet of beseft maar het ontbreekt haar aan kracht. Typerend voor Hannelore Bedert beschrijft zij met rake woorden de eeuwige tweestrijd van de ‘dagdrinkers’ tussen toegeven en verzetten. Zij zet geen verlopen drankverslaafde neer maar niettegenstaande haar gedrag de buitenwereld en haar naasten niet ontgaat creëert ze wel een persoon die hét weet, het beseft maar toch steeds de roes opzoekt. Voor velen is dit de realiteit. Tijdens één van die strooptochten naar ongemerkte drankaankoop wordt ze opgemerkt door Bruna, brutale jonge vrouw die haar publiekelijk op haar plaats zet. De twee personages worden naar elkaar toegetrokken, ook Bruna heeft haar ervaring met alcoholverslaving, zij het als slachtoffer van een verslaafde moeder. Bruna oordeelt niet, neen, wat zij doet is ingrijpender, zij plaats Laura een spiegel voor. Zonder verwijt maar met een uppercut vol realisme. Als thuis uiteindelijk de bom barst en Laura door haar man Alfredo het huis wordt uitgezet worden Laura en Bruna terug aan elkaar geketend. Bruna wist wat er ging gebeuren, zij is ervaringsdeskundig. En terug die tweestrijd, vastberadenheid, vertwijfeling, gevecht, verlies... Een nacht waarvan je niet weet als lezer of die soelaas gaat brengen. Maar de bereidheid en het besef bij Laura is groot, heel groot. Ook het begrip van haar man Alfredo, al wordt dit slechts duidelijk gemaakt in de laatste zin.
Hannelore Bedert zet hier als geen ander in 105 pagina’s twee karakters, twee innerlijke gevechten neer, allebei geknakt door een trauma, met zo’n fijngevoelige emoties dat je beseft dat je nooit moet oordelen maar trachten te begrijpen.
Jan Stevens, redacteur boekensite.gent