Het lijstje van mama

Kort voordat Kate Greene haar strijd tegen borstkanker verliest, maakt ze een lijstje. Voor haar man Singe en hun twee jonge zoontjes. Kate wil dat haar kinderen beseffen wat belangrijk is in het leven. Altijd op tijd komen. Bloemen plukken. Geen motor rijden. Snorkelen in de Rode Zee.

'Als ik er niet meer ben, moet je de jongens elke avond twee nachtzoenen geven, een van jou en een van mij', zegt Kate. Na haar dood is Singe intens verdrietig. Maar de nalatenschap van zijn vrouw houdt hem staande, helpt hem bij de opvoeding van zijn kinderen en inspireert hem tot het schrijven van dit boek.

Het lijstje van mama is de liefdesverklaring van een man aan zijn vrouw, die haar gezin, en het leven, met een enorme hartstocht heeft gekoesterd. Een bijzonder aangrijpend levensverhaal dat na verschijning in Engeland meteen bovenaan op de bestsellerlijsten belandde.

Kate, een jonge moeder van 2 zoontjes had samen met haar man een avontuurlijk en vrij leven zij verliest echter haar gevecht tegen kanker.
Als hun eerste zoontje Reef 18 maanden oud is krijgt hij een uiterst zeldzame vorm van kanker en heeft slechts 6 % kans op herstel. Door stress en zorg bevalt Kate op 7 maanden van haar tweede zoontje Finn. Zowel Finn als Reef raken er bovenop en als ze héél voorzichtig blij durven zijn met de stabiliteit en het genezingsproces van Reef krijgt Kate borstkanker. Niettegenstaande zij 80 % genezingskansen heeft bezwijkt zij tenslotte aan de ziekte. Voor haar overlijden stelt ze samen met haar maar Singe een lijstje op:
“Het lijstje van mama.”
Het lijstje bevat instructies en wensen die ze nog graag zou willen gerealiseerd zien voor haar kinderen.
- geef ze elke avond Twee zoenen
- verjaardagen moeten ‘groot’ gevierd worden
- ze mogen net met de motor rijden
- snorkelen inde Rode Zee
Naast haar wensen staan er ook: “Dingen waar mama van hield”, zodat die inde loop van de tijd niet zouden verloren gaan. Het lijstje is vooral in het eerste jaar na de dood van Kate een houvast en steun voor Singe en zijn twee zoontjes om verder te gaan met hun leven. Singe doet het ondanks zijn vreselijk gemis en verdriet goed, erg goed. Hij beseft dat hij het hele lijstje niet in één jaar moet afwerken, dat hij tijd heeft. Hij sluit z’n boek dan ook af met zijn eigen lijstje.
Hier en daar las ik: “ Ik heb dit boek met tranen in de ogen gelezen.” Ik niet dus, niet dat er iets mis is met mijn inlevingsvermogen... Ik heb eerder het gevoel dat je bewust wordt dat het iedereen kan overkomen. Voor dezen die dit overkomt en achterblijven zal het een herkenning en steun zijn.
St John Green wou vooral zijn verdriet en zijn strijd van zich afschrijven en een getuigenis brengen van de liefde voor zijn vrouw en zijn zonen! 

Lut