De moorden op Kingfisher Hill
Hercule Poirot reist op uitnodiging van Richard Devonport per luxe koets naar Kingfisher Hill. Hij is gevraagd
om te bewijzen dat Richards verloofde niet schuldig is aan de dood van zijn broer Frank. In de koets staat een vrouw in paniek op en eist een andere plek, ze beweert dat als ze op haar plek blijft zitten ze vermoord zal worden. Poirot ruilt van plek met haar en gaat aan de slag als hij bij de Devonports aankomt. De verbijstering is groot als de vrouwelijke passagier daar aanklopt en even later vermoord wordt gevonden. Wie is de mysterieuze vrouw en wie heeft haar vermoord?
De erfgenamen van Agatha Christie zullen nog steeds veel geld verdienen aan Miss Marple, Tommy en Tuppence, en natuurlijk aan de wereldwijd blijvende verkoop van haar reeks met Hercule Poirot in de hoofdrol. Tot nu toe hielden zij alle voorstellen van schrijvers om haar speurders nieuw leven in te blazen consequent af. Tot Sophie op de proppen kwam.
Na enkele kinderboeken en poëziebundels debuteerde ze in 2006 als thrillerschrijfster met de psychologische misdaadroman ‘Kleine Meid’. Dat bleek het begin te zijn van een overweldigend succes; vandaag zijn haar boeken wereldwijd in 32 talen verkrijgbaar in 50 landen. Zij kreeg van de Christie-erfgenamen de eer om nieuwe raadsels te laten oplossen door Hercule Poirot, tijdens dezelfde beginjaren negentig. ‘The Monogram Murders’ was haar eerste mysterie in een nieuwe reeks, De ‘Moorden op Kingfisher Hill’ haar vierde creatie.
‘Alors, mon ami’. Sophie Hannah slaagt er wonderwel in om helemaal in het voetspoor van Agatha Christie te stappen. Dezelfde tijdsgeest, hetzelfde aristocratische milieu, eenzelfde raadselachtige opbouw, persoonsverwisselingen, alsof de schrijfstijl in al die jaren niet is veranderd, met Hercule Poirot in dezelfde uitstraling: pedant, ijdel, vriendelijk, gecompliceerd, het nog altijd het even pafferige Belgische mannetje met al zijn al even befaamde grijze cellen en met naast zich een politie-inspecteur met het nodige Watsongehalte, nu rechercheur Edward Catchpool.
En dat is wel sterk, een moderne schrijver die zich helemaal inleeft in de literatuur van bijna honderd jaar geleden, die geheel eigen vaardigheden uit eigen reeksen kan loslaten én tot een zo gelukkig resultaat kan komen. Mogen we hopen dat Sophie Hannah nog vele Poirots mag publiceren.
Nu is het ene Richard Devonport die Hercule Poirot smeekt een familiedrama te komen oplossen in Kingfisher Hill, een residentiepark voor superrijken. Zijn broer Frank is vermoord en hij heeft zich onmiddellijk verloofd met Franks verloofde Helen Acton die zelf verklaarde de moordenaar te zijn en in een cel op haar executie wacht. Maar heel weinig mensen komen in aanmerking als mogelijke verdachten en die wonen samen op het landgoed Little Key. Poirot en Catchpool reizen af naar het landgoed per autobus en al onderweg worden ze geconfronteerd met bizarre verhalen en personages, die veel later, nadat er nog een lijk op het landgoed zal vallen, Poitrot op het spoor zullen brengen van een ingewikkelde tragedie van twee families, landgoederen, liefde en bedrog. In een heldere logica zal Poirot uiteindelijk alle geraffineerde draadjes uit de doeken doen bij een grote familiebijeenkomst, ten huize Kingfisher Hill.
De verteller in het boek is Edward Catchpool. Heerlijk, om samen met hem het mysterie te ontluisteren. Je mag je dan gerust samen met hem al dom voelen dat je de clou niet eerder door hebt, maar met Catchpool als verteller, valt er niemand iets kwalijk te nemen, ‘pas du tout’, Poirots grijze cellen blijven ‘parfait’.
Koen E., huisrecensent