Ness

Orford Ness, een landtong voor de oostkust van Engeland die het Britse leger ooit gebruikte als kernwapentestcentrum, is prijsgegeven aan de natuur. In een vervallen bunker, de Groene Kapel, leidt De Wapenmeester een rituele ceremonie met een verschrikkelijk doel. 

Vijf natuurkrachten, het, hij, ze, zij en als, naderen over land, zee en door de lucht de Groene Kapel om het plan van De Wapenmeester te verijdelen. In de gedaante van natuurelementen (zwammen, korstmossen, stenen, vogels) nemen ze Ness en De Wapenmeester en zijn volgelingen langzaam in bezit. De natuur, Ness zelf, heeft het laatste woord, ook als de mensheid allang is verdwenen, ook in de diepe tijd. 

Robert Macfarlane en Stanley Donwood schiepen in woord en beeld een moderne mythe (deels novelle, deels prozagedicht, deels mysterieus toneelstuk) in een unieke taal met een duizelingwekkend effect.

In een kapel komen de Wapenmeester, de Ingenieur, de Botanicus, de Ornitholoog en de Fysicus samen om een plan te smeden. Zij willen een bom laten ontploffen en zo alles vernietigen. Het, ze, zij, hij en als komen stilletjes dichterbij en met hun groene krachten kunnen zij de plannen dwarsbomen. Zij verpersoonlijken natuurkrachten die niet alles ongestraft laten gebeuren, die dichterbij komen zonder overduidelijk zichtbaar te zijn.

Met dit verhaal laten de auteurs zien dat de natuur veel duldt maar niet alles. Ze scheppen een duidelijk contrast tussen de natuur (Ness) en de gevoelloze, onverschillige en (te) intellectuele mensen.

Het verhaal is erg poëtisch geschreven. Niet altijd makkelijk om te lezen maar erg krachtig. Ik genoot ook van de talrijke illustraties. (Pen?)tekeningen die perfect ondersteunen en de tekst een extra diepte meegeven.

Saskia Van Bastelaere