De beer

Volkomen op zichzelf aangewezen weten een vader en dochter te overleven in de schaduw van een berg. De vader leert het meisje niet alleen vissen en jagen, maar wijdt haar ook in in de geheimen van de seizoenen en de sterren. Hij bereidt haar voor op een volwassen leven in harmonie met de natuur, want zij tweeën zijn wat resteert van de mensheid. Maar wanneer het meisje na de dood van haar vader alleen achterblijft in een onbekend landschap, is het een beer die haar de weg naar huis wijst, dwars door een uitgestrekte wildernis die de belangrijkste lessen van al biedt, als ze kan leren te luisteren.

De beer, een verhaal over de kwetsbaarheid van de mens, over liefde en verlies, is zowel een waarschuwing als een eerbetoon aan de heerschappij van de natuur.

Dit is de derde roman van Andrew Krivak en de eerste die in het Nederlands werd vertaald. Het leest als een modern sprookje. Wat opvalt is het diepe respect voor de natuur. Dieren krijgen menselijke eigenschappen en kunnen spreken en denken. Het boek heeft ook een donker kantje. Er zijn slechts twee mensen overgebleven als laatste bewoners van de aarde. Een vader en zijn dochter. Ze wonen op de helling van de berg ‘die apart staat’. Moeder is overleden toen de dochter nog klein was. Ze hebben een huisje en leven van de jacht en wat de natuur hen biedt. Vader leert zijn dochter alles wat ze moet weten om te kunnen overleven. Elk jaar bezoeken ze ook het graf van moeder boven op de berg waar de rotsen de vorm hebben van een beer. De beer zal ook een belangrijke rol krijgen in het verhaal, niet verwonderlijk als je de titel van het boek bekijkt. (prachtig hoe ook de eenvoudige kaft toch de essentie van het boek weergeeft!)

Als de dochter tien is leert vader haar een boog maken. Een essentieel werktuig om te kunnen overleven. Ze leven in eenheid met hun omgeving, ze vissen, jagen, plukken en verzamelen. Niets gaat verloren. Ze looien de huiden en maken er kledingstukken van. Om die huiden te kunnen looien hebben ze zeezout nodig. Hun voorraad zeezout is bijna op en ze besluiten om zout te halen aan de oceaan in het oosten.

Ze verlaten hun vertrouwde stek. Een tocht die maanden zal duren. Eigenlijk hoop je dat ze andere bewoners zullen tegen komen. Misschien heeft vader nog een onderliggende bedoeling: zijn dochter, hoe jong ze ook is, op eigen benen leren staan…

Nog meer prijsgeven van dit schitterende boekje zou zonde zijn. Dit is een boekje dat je vooral moet lezen. Wat gebeurt er als je dichter bij de natuur gaat staan? Als je luistert naar wat bomen te vertellen hebben en je open stelt voor wat er rond je gebeurt? Wat komt er op je pad als de natuur de mens overheerst en niet omgekeerd?

Ik heb genoten van deze roman. Ontroerend, spannend, kwetsbaar…

Saskia Van Bastalaere, gastrecensie