Assholes

Een vroege ochtend op een golfbaan in Los Angeles. Twee beroemde tv-presentatoren, de Amerikaan en de Brit, treffen elkaar voor een ‘vriendelijke’ partij golf van 18holes waarbij uiteindelijk alle remmen losgaan… Want achter de geperfectioneerde façades gaan heel wat kleine kantjes schuil. In deze baldadige graphic novel van de Belgische tekenaar Bram Algoed en de Amerikaanse scenarist Micah Stahl komen allerlei thema’s aan bod van narcisme en roem over seksisme tot eenzaamheid en (een gebrek aan) verantwoordelijkheidszin. Soms tragisch, soms ontzettend brutaal, maar altijd komisch. Een aanrader voor wie houdt van een eigenzinnige verhaal in een eigenzinnige tekenstijl.

‘Assholes’ dus... Op de cover staat er veiligheidshalve vermeld: “Elke gelijkenis met bestaande assholes berust op louter toeval.” Gestileerd staan twee figuren op een golfterrein waarvan er een karikaturaal verdacht veel gelijkt op Trump. Als je deze graphic novel met short storys leest weet je het wel, alhoewel het auteursduo Algoed & Stahl bij hoog en laag beweren dat de aanzet van dit schitterend werk reeds gemaakt was voor de intrek van Trump in het Witte Huis. Ze waren niet aan hun proefstuk toe want eerder bestookte dit hilarische Amerikaans-Belgisch duo de Amerikaanse media met hun obscene vulgariteiten en foute ‘denkpatronen’ onder vorm van cartoons.  

Het is pure waanzin wat die twee uit hun brein en tekentalent toveren. Getuige is het hilarische ‘hole 2’, het boek is onderverdeeld in holes die de beide personages moeten afwerken met hun bijbehorende commentaren, vuilspuiterij en klootaftrekkerijen bij elkaar. 

 ‘Hole 2.’ Ze staan nog maar net op golfbaan als er een moeder en haar dochter enthousiast komt aangetrippelt om samen met de oversekste Amerikaan Chuck Atkins en de Britse Donald Trump-lookalike Simon Kennedy op de foto te mogen. Het duurt slechts enkele seconden of het olijke duo spreekt het meisje aan: “Eet je mama soms rauwe hotdogs? Mag je bij mammie langs de bruien deur binnen? Als je mama te hete soep drinkt? Slikt ze die dan in? Of spuwt ze hem uit?” Gedachtenballonnetjes met joekels van uiers, spuitgaten van walvissen doorspekken dit gesprekje. Het lijkt ordinair en het is ordinair maar dankzij de prachtig gestileerde tekeningen en hun onvervalste eigendunk en rivaliteit komen ze ermee weg. Ze hebben duidelijk een carte blanche gekregen van de uitgeverij en misschien gingen ze er soms echt over. Bij ‘Hole 9’ zal dit zo wel geweest zijn of gewoon een schitterend voorbeeld van hoe je de lezer bij de les houdt. Voor lezers die er aanstoot zouden aan nemen het zijn dezelfde personages zoals zovele uit de literatuur maar ditmaal getekend en als er een beeld bijkomt dan worden we soms ongemakkelijk want je wordt gewoon met de neus op de feiten gedrukt. Het is maar goed dat veel van onze gedachten ook daadwerkelijk bij ons blijven, er zouden anders veel rode kaken rondlopen.  

Eigenzinnig, hilarisch fout en toch zo spiegelend.  

Ik kan zo al meteen een paar vrienden bedenken die ik dit cadeau ga doen en dan weer andere waarbij ik er zelfs niet zal naar verwijzen.  

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent