De tuin van de avondnevel
Yun verloor in de Tweede Wereldoorlog haar zus in een kamp en worstelt nog altijd met de vraag waarom zij wel overleefde. Haar geheugen laat haar steeds vaker in de steek en ze besluit terug te gaan naar de plek waar ze opgroeide in de hooglanden van Maleisië, om de herinneringen aan haar zus vast te houden. Dan ontmoet ze de mysterieuze tuinier Aritomo en zijn sprookjesachtige ‘Tuin van de avondnevel’. Ondanks de verschrikkelijke herinneringen die Yun aan de Japanners heeft, raakt ze in de ban van deze man en zijn tuin. Terwijl in de omringende jungle een strijd om de toekomst van Maleisië ontbrandt, ontstaat tussen Yun en de mystieke Aritomo een band die ver boven de geschiedenis weet uit te stijgen.
Een boek waar tegelijk weinig, maar ook veel in gebeurt ... Een boek waar je even aan moet wennen, qua namen, qua stijl, qua ritme. Je moet je als het ware kalm voelen, zen-achtig en je mee laten drijven op herinneringen van het hoofdpersonage Yun Ling Teoh. We leren haar kennen terwijl ze met pensioen gaat en ze neemt zichzelf en de lezer mee op een reis door haar geheugen in de hoop alles te kunnen vastleggen voor het verloren gaat.
Het boek is eigenlijk een soort realistische weergave van het leven. Je wordt meegenomen naar de tijd vlak na WOII en hoe de Chinezen omgaan met wat de Jappen hun hebben aangedaan. Je leert een land kennen dat zich wil losrukken van dat alles en van nog zo veel meer, het wil vrij en onafhankelijk zijn van alles. Met dit als achtergrond leer je hoe Yun Ling Teoh moet leren vergeten, vergeven en loslaten. Met de hulp van de ex-hovenier van de keizer (Japan), Aritomo, leert ze dit, als is het pas op het einde van het boek dat dit werkelijk gebeurt naar mijn mening.
Het boek krijgt vanwege zijn uniekheid in het vertellen over na (en ook een beetje tijdens) WOII, 4 sterren. Het is een boek om rustig te lezen en te genieten van alles, net zoals een keertje stil zijn en genieten van de natuur rondom jou!
Stefanie
Coenraad