De verdwenen brieven van Esther Durrant

1951. In de schaduw van WOII wordt Esther Durrant denkend dat ze samen op vakantie gaan door haar man naar een inrichting voor geestelijk zieken gebracht. Het ziekenhuis voelt aanvankelijk aan als een gevangenis, maar al snel wordt het Esthers toevluchtsoord.
2018. Zeewetenschapper Rachel Parker start een onderzoek op de Scilly-eilanden, voor de kust van Cornwall. Wanneer ze een verzameling verborgen liefdesbrieven ontdekt, besluit Rachel, geboeid door de passie en de tederheid, de ontvanger op te sporen. Dit zet een reeks gebeurtenissen in gang die diep begraven geheimen dreigt te onthullen.

Volgens ‘The Washington Post’ moet je dit boek zeker lezen als je van Elizabeth Gilbert houdt…

Ik moet helaas bekennen dat ik Elizabeth Gilbert niet ken en ook geen enkel boek van haar heb gelezen. Ik kan dus niet vergelijken en misschien is dat absoluut ook niet wat je moet doen. Misschien moet je het boek gewoon lezen.

Het boek leest makkelijk en vlot. Het is opgebouwd uit verschillende hoofdstukken die afwisselen tussen het verleden (1951-1952) en het heden (2018).

In de hoofdstukken die zich afspelen in 1951-1952 maak je kennis met Esther Durrant. Haar leven is getekend door een emotionele gebeurtenis waardoor ze een hele ommezwaai kent. Haar man brengt haar naar een ‘instelling’. Ze komt terecht bij dokter Creswell die eigenlijk met oorlogsslachtoffers werkt. Op het eiland, in die prachtige omgeving werkt ze aan haar herstel. En ze ontdekt wat liefde kan zijn.

In het heden leer je Rachel Parker kennen. Zij is een zeewetenschapper die na een aantal omzwervingen over de hele wereld terecht komt op de Scilly-eilanden. Ze houdt ervan om alleen te werken, is misschien wel bang om haar hart vrij te geven maar vindt op de eilanden toch een bepaalde rust. Het is ook zij die de brieven vindt. Prachtige brieven die haar aanzetten tot het vinden van diegene aan wie ze zijn gericht en de schrijver ervan.

De schrijfster weet de gevoelens van haar personages perfect neer te zetten. Niet alleen haar personages maar ook het landschap voor de kust van Cornwall wordt mooi weergegeven. Je wandelt met Ester mee op het strand, op zoek naar kokkels.

Het is een boek over gemaakte keuzes en de gevolgen ervan. Een boek dat een tijdsgeest weergeeft waarin er weinig of geen ruimte was om te rouwen over het verlies van een kind. Een boek over omgaan met verdriet en passionele liefde. Een boek over eenzaamheid en pure vriendschap.

Kortom, een boek dat gelezen moet worden!

Saskia Van Basteaere, gastrecensie