Het schaap Veronica

Deze klassieke bundel bevat alle gedichten over het schaap Veronica, de dominee en de dames Groen. Met het schaap Veronica creëerde Annie M.G. Schmidt in de jaren vijftig een vrolijk alter-ego waarmee ze de draak kon steken met de benauwende Nederlandse knusheid. De gedichten, die eerst in Het Parool verschenen, waren een instant succes bij zowel jonge als volwassen lezers. In de jaren zeventig maakte Fiep Westendorp prachtige kleuren-illustraties bij de gedichten, waarin Veronica dartelt als nooit tevoren.

Kom, zei het schaap Veronica, ik ga eens op visite,
ik ga eens op visite bij de oude dames Groen;
die zitten ’s morgens vroeg al zo gezellig in de suite.
Kom, zei het schaap Veronica, dat zal ik maar eens doen.

Zo maak je kennis met het schaap Veronica, één van de personages van dit grappige boekje. De verhaaltjes zijn toch wel herkenbaar, de personages goed geschetst:  de brave dames ,de vrij dominante en assertieve dominee en het naïeve, vrolijke, speelse en soms rebelse schaap. Ik moest soms spontaan glimlachen bij het lezen van dit boek. Vooral omdat er zich een strijd afspeelt tussen de dominante dominee (die vooral zegt hoe alles moet) en het rebelse schaap die in het verweer gaat, commentaar geeft of dingen in twijfel trekt. Ook de voorliefde voor het vieruurtje met iets zoets erbij deed me glimlachen. (heel veel van de gedichten eindigen met een culinair rijmpje…)

Wat me ook boeide was de structuur van de gedichten. Elk gedicht houdt een zeer strak schema aan. Het bestaat uit 5 kwatrijnen (4-regelige strofes)( ABAB) en 1 tweeregelige slotstrofe met gepaard rijm (AA). Bovendien heeft elke kwatrijn niet alleen een ABAB schema het heeft ook een sterk ritme. Regel 1 en 3 tellen 15 lettergrepen en regel 2 en 4 veertien.

Het is volgens mij ook een hele kunst om op die manier een boekje te schrijven! Het zorgt ook voor een groot ritme als je de gedichten luidop voorleest en toch blijft het speels en aangenaam. Na wat opzoekwerk bleek ook dat sommige gedichten een autobiografische oorsprong hebben. Zoals het gedicht over een dagje op Schiphol waarbij Veronica ‘de lucht in gaat met een wildvreemde piloot’. Ook Annie M.G.Schmidt maakte als zeventienjarige stiekem een rondvlucht en bracht de nacht door met één van de vliegeniers…

Het loont zeker de moeite om deze klassieker eens te lezen. Ook de tekeningen van Fiep Westendorp zijn prachtig. Eenvoudig, sober maar zo sprekend!

Saskia Van Bastelaere, gastrecensie