Het dorp

Eline Jehaes, een jonge journaliste, strandt met autopech in Koolbeke. Ze gaat op zoek naar hulp in dit geÎsoleerde dorp aan de oevers van de Durme maar ontdekt dat ze er niet welkom is en dat er vreemde dingen gebeuren. Haar nieuwsgierigheid wordt geprikkeld wanneer ze merkt dat er een groep mensen woont met een uitzonderlijke, erfelijke aandoening.

Ze krijgt onderdak bij Sylvia, de uitbaatster van de herberg 'De Koolputten'. Wanneer het lichaam van een jonge, zwangere vrouw uit een beerput wordt gehaald, gaat Eline dieper in het verleden graven. Ze moet te weten komen wat er zich heeft afgespeeld en waarom er over het dorp een dichte sluier van geheimen hangt.

Ik volg Belinda Aebi al een paar jaar en sta steeds op de eerste rij bij een nieuwe uitgave van haar. Aebi heeft al een paar prachtige Vlaamse thrillers, de meest recente vind je terug via http://www.boekensite.gent/search/node/belinda%20aebiop haar naam staan. Of je haar laatste uitgave ‘Het dorp’ als thriller kan bestempelen laat ik even in het midden maar ik herken er die gekende Aebi stijl in terug, recht toe rechtaan, met veel zorg gestructureerd en een research om U tegen te zeggen. Je mag Belinda Aebi gerust een geëngageerd auteur noemen, dit is geen broodschrijverij. Steeds haakt zij haar verhalen vast aan een maatschappelijke, sociale of ethische kwestie. Ook hier is het niet anders, ditmaal was haar inspiratie de getuigenis van een patiënt met een botziekte. Zij goot die symptomen en getuigenis in een fictief Kolbe-syndroom en creëerde daar een beklemmend verhaal over waar de ethiek van de Farmaceutische wereld in vraag wordt gesteld. Tot daar mijn vermoedelijke de beweegredenen van de auteur.

Het verhaal zelf start met het jonge hoofdpersonage Eline, alhoewel in ‘het dorp’ meerdere hoofdpersonages de revue passeren, op het ogenblijk dat zij als gevolg van onhandig en onervaren rijgedrag in een lastig parket terechtkomt. Auto van haar ouders stuk, smartphone plat en bovenal ergens in een godvergeten stuk Vlaanderen, dus nul contact met de buitenwereld. En in dat eerste gedeelte is het net of Belinda Aebi zichzelf als auteur heruitvindt. Wat een magistrale start. Zij belandt in Koolbeke, opnieuw een fictief dorp ergens tussen de slikken en de schorren van de rivier De Durme. Tijdens haar kennismaking en zoektocht naar hulp in Koolbeke stuit ze op argwanende inwoners afgesloten van de buitenwereld, sinistere situaties maar bovenal op heel veel vragen. In dat dorp, onder de knoet gehouden door een almachtige dominee waarbij je aan je vingertoppen voelt dat er zaken gebeuren die het daglicht niet verdragen ontdekt ze dat er opvallend veel inwoners geboren worden met het Kolbe-syndroom, een zeldzame botziekte. Dit eerste deel en eigenlijk ruim de helft van het boek kan ik het best omschrijven als een mengelmoes van Stephen King en Jeroen Brouwers, dit alleen om de sfeer weer te geven.

Daarna schakelt Belinda Aebi over op een ander hoofdpersonage Hugo Cockaert ceo van een farmaceutische reus. Het is pas in dit deel dat de hoeveelheid personages en verhaallijnen die aangereikt worden stilletjes, heel stilletjes (eigen aan de stijl van de auteur) op hun plaats vallen. En als je denkt dat je zo ongeveer wel weet waar het naartoe zal gaan komen er een aantal plotwendingen die uiteindelijk nog zorgen voor een wel heel verrassende bocht in het verhaal. Niettegenstaande ik even moest wennen aan de twee stijlen in het boek waarbij ik erg enthousiast was over het eerste deel en een beetje jammer vond dat die lijn niet werd aangehouden heb ik wederom intens genoten van dit verhaal. Zoals gewoonlijk schrijft Belinda Aebi geen verhaal met personages maar bouwt zij een verhaal bovenop haar personages. En zoals steeds het leesplezier van die mooie Vlaamse taal.

Jan Stevens, redacteur boekensite.gent