Een theelepel aarde en zee

De elfjarige Saba Hafezi en haar tweelingzus Mahtab groeien op in de jaren tachtig op het Iraanse platteland. Ze zijn gefascineerd door Amerika en houden lijsten van Engelse woorden bij, verzamelen illegale exemplaren van het tijdschrift Life en genieten van ongecensureerde televisieprogramma's en rockmuziek. Als Saba's moeder en zus opeens verdwijnen en zij en haar vader alleen achterblijven, weet ze zeker dat ze zonder haar naar Amerika zijn verhuisd. Terwijl ze opgroeit en gebukt gaat onder het nieuwe islamitische regime, zoekt Saba troost in het feit dat haar zus ergens de westerse versie van haar leven leidt. Haar ouders hebben haar geleerd dat 'ieders lot in bloed is geschreven', en dat tweelingen dezelfde levens leiden, ook al zijn ze gescheiden door land en zee.

Een theelepel aarde en zee is een hartverwarmend boek dat het levensverhaal van een toch wel apart Iraans gezin in de jaren ’70 & ’80 vertelt. Het is een aangrijpende terugblik ‘voor en na’ de revolutie en het ontstaan van de Islamitische republiek. De familie , al speciaal door hun Christelijk geloof en de moeder die een vrouwenrechten-activiste is heeft een fascinatie voor Amerika. Een bezetenheid die erg ver gaat, illegale muziek & films, tijdschriften tot zelfs oplijstingen van Engelse woorden. Na de plotse verdwijning van Saba’s moeder en haar zus Mathab valt het gezin uit elkaar. Volgens Saba wonen haar moeder en haar zus in Amerika. In haar droomwereld leeft haar zus een westerse versie van haar eigen Iraans leven. Maar een echte, ware verhalen of  leugenverhalen vloeien in de Iraanse cultuur makkelijk in elkaar over waarbij toehoorders via versjes kunnen uitmaken of het ‘maast’ of ‘doogh’ is.
 
We gingen omhoog en er was maast,
We kwamen omlaag en er was doogh.
En ons verhaal was doroogh (een leugen)!
 
Of:
 
We gingen omhoog en er was doogh,
We kwamen, omlaag en er was maast.
En ons verhaal was raast (de waarheid)!
 
( p. 45 waarheid- en leugenversje)
 
Terwijl Saba samen met haar vader het juk van het Iraans regime ondergaat komt langzaam het besef en de realiteit van het echte verhaal naar boven en leert Saba loslaten.
Het is een traag voortschrijdend verhaal in een vrij beschrijvende stijl, eens je er volkomen inzit is het nog moeilijk los te laten. Verwacht geen politieke standpunten pro/contra Amerika of Iran maar een ‘pakkend’ boek vol mooie wondermooie verhalen
 
Lut