De laatste zomer

Als jonge tiener brengt Gloria samen met haar moeder een zomer door op een eiland in de Zweedse archipel. Haar moeder heeft met een groep vriendinnen een vakantiekolonie opgericht, en de dorpsbewoners bekijken de vrijgevochten groep met argwaan.
Twintig jaar later keert Gloria terug naar het eiland, naar het luxe zomerhuis van de familie van haar nieuwe vriend Adam. Ze geniet van de luxe en de heerlijke zomerse weken, maar langzaam keren ook de herinneringen terug aan die laatste zomer, toen een van de jongens uit de groep zich met zijn scooter doodreed. Wanneer Gloria op een dag rond de leegstaande villa van de woongroep loopt, vindt ze daar het levenloze lichaam van een vrouw, met een sluier voor haar gezicht en een verwelkt boeket in haar handen.

Olivia, het hoofdpersonage, bracht op veertienjarige leeftijd haar zomers door in Ekudden, en eiland in de Zweedse archipel. Haar moeder Rita richtte er in de late jaren ’70 samen met enkele andere vrouwen een feministische leefgroep op. Na drie jaar komt daar echter abrupt een einde aan en verlaat Rita samen met Olivia nogal overhaast het eiland. 

Het boek begint als de zesendertigjarige Olivia na twintig jaar terugkomt naar het eiland met haar vriend Adam. Hij is de zoon van een rijke familie die destijds neerkeek op de commune. Zijn moeder heeft daar een domein met een bijbehorende luxe villa. Adams broer Karl en zijn vrouw Maria wonen er ook met hun gezin. Olivia heeft nog steeds het gevoel dat ze moet opboksen tegen de argwaan van ‘dat kind uit die commune.’

Je weet echt niet wat je moet denken van Olivia, ze is oprecht verliefd op Adam maar heeft ook gevoelens voor Karl. Ze komt soms wel labiel en wispelturig over.

Tijdens een lange wandeling op het eiland komt ze ook weer bij de nu leegstaande villa waar zij drie zomers lang haar vakanties doorbracht in die woongroep. Net daar ontdekt zij een lijk, het is al vrij vlug duidelijk wie de dode is. Mede daardoor en ook door haar verblijf op dit eiland krijgt Olivia steeds beelden en herinneringen terug van haar laatste zomer. Ze wil alles  alles checken en praat met een heleboel eilandbewoners. Zo krijgt ze informatie over welbepaald feit en dan weer over andere zaken maar waar is uiteindelijk de samenhang? Alles blijft vaag en nergens wordt er diep op ingegaan. 

Op de achterflap van het boek staat genoteerd  ‘weet als geen ander een geweldige psychologische spanning op te bouwen,’ maar daar is volgens mij geen sprake van. Het kan ook nooit spannend zijn als je telkens de gebeurtenissen hoort vertellen door een ander. Olivia beleeft dit niet zelf en zo word je als lezer het verhaal iet ingetrokken. Veel personages, al dan niet van belang, maken het geheel ook niet overzichtelijker. Er blijven ook veel vragen achteraf. Wat maakte Olivia zo onhandelbaar en rebels die laatste zomer. Waarom is Adam zo laks en zwak. En dan Maria die hoogzwanger een soort supervouw is die alles aan kan. 

Het is al bij al een vlot lezend boek waarde natuur en het eiland heel mooi beschreven is. Ik las het boek wel uit omdat je tenslotte wil weten hoe alles nu echt in elkaar zit. Maar ook het einde, alhoewel dit dan wel wat spanning met zich meebrengt stelt teleur, veel zaken zijn er precies bijgetrokken en tamelijk vergezocht.

Maar zoals steeds dit is slechts mijn mening, steek het gerust in je valies en geniet ervan.

Lut Delanghe