Frankenstein in Bagdad

Hadi de voddenman struint de straten van het door de VS bezette Bagdad af op zoek naar achtergelaten lichaamsdelen. Hij naait ze aan elkaar zodat de overheid het geheel als stoffelijk overschot moet erkennen en het lichaam officieel begraven kan worden. Maar dan verdwijnt het lichaam, en krijgt Bagdad te maken met een serie mysterieuze moorden. De gruwelijkste geruchten doen de ronde, over een afzichtelijk wezen dat niet gedood kan worden. En Hadi realiseert zich dat hij een monster heeft gecreëerd…

Ken je klassiekers, zeg je Frankenstein en iedereen maakt er zijn eigen voorstelling bij. Telkens anders maar steeds monsterlijk. Ook hier draait alles rond een geschapen monster. Hadi de voddenman, berooid, arm, vervuild leeft zijn armzalig leven in het door de VS bezette Bagdad na de val van het regime van Saddam Hoessein. Irak is chaos en wordt geteisterd door bomaanslagen en terreur. Hadi, getraumatiseerd creëert zijn eigen monster in de vorm van 'Dinges', een samengesteld en aan elkaar genaaid dood lichaam dat hij construeert uit opgeraapte lichaamsdelen bij bomaanslagen. Hij hoopt daarmee uiteengereten lichaamsdelen een waardige begrafenis te geven. Alles krijgt echter een magisch realistische wending als de ziel van een bewaker van een hotel die ook omkomt bij een bomaanslag beslag legt op dat kadaver en Dinges een ziel krijgt. Hij wil het onrecht dat de afgerukte lichaamsdelen is overkomen wreken. Dinges komt in een oncontroleerbare staat terecht, kan zichzelf niet meer in de hand houden en dat terwijl de losse lichaamsdelen afsterven en moeten vernieuwd worden. Tot daar het soms vermakelijke en dikwijls lugubere deel over een geschapen monster. Dit alles wordt opgespeurd door Mahmoed al-Sawadi, journalist die Hadi, een geboren verhalenverteller en pertinent leugenaar zover krijgt om het echte verhaal van Dinges te vertellen. Maar het echte monster in dit boek was voor mij het leven onder de terreur in de wijk waar dit alles plaatsvindt. Waar het verhaal van Dinges zich hoofdzakelijk 's nachts afspeelt word je overdag ondergedompeld in het dagdagelijks leven in een wijk van Bagdad waar alle toekomst is vervaagd en overleven het belangrijkste is. Het zijn de verhalen van de veelheid aan personages elk met hun karaktertrekken en overlevingstechnieken die het boek kleuren en je meenemen in die wrede wereld van angst onder voortdurende terreurdreiging maar ook van levenskracht en levenslust. Het boek leest niet gemakkelijk en je moet er wel de tijd voor nemen, gelukkig is er achteraan een namenlijst van alle personages die gaandeweg ook steeds minder en minder zal gebruiken omdat je volledig opgenomen wordt in het verhaal. Dit verhaal lees je best niet als een thriller of een horrorverhaal niettegenstaande de soms toch wel macabere passages maar wel als een mix van realiteit en fantasie, een verhaal dat je met een wrang gevoel achterlaat. Je leest het behoedzaam, voorzichtig omdat je tijdens het hele verhaal niet weet welke kant dit gaat opgaan. Al die persoonlijke verhalen van de personages uit die wijk zijn uiteindelijk met elkaar verbonden zonder dat ze daarom allemaal samenkomen op het eind maar eerder een samenlevingsweb zijn in tijden van onmacht, schrik en de strijd naar een toekomst.