Jij bent toch mijn dochter?

Ouderenpsycholoog Sarah Blom neemt ons mee in de aangrijpende belevingswereld van haar cliënten met dementie: het echtpaar Vermeer dat worstelt met hun huwelijk, de seksuele driften van meneer Kniezeer, het kampverleden van mevrouw Hartenkamp dat haar nog iedere dag achtervolgt én meneer Pekaar en mevrouw Tip die hopeloos verliefd worden en dagelijks het bed met elkaar delen. Niet eerder kwamen we zo dichtbij de mensen voor wie we ons zo makkelijk afsluiten.
In Jij bent toch mijn dochter? geeft Blom inzichten en handvatten waarmee we meer voor elkaar kunnen betekenen, met óf zonder dementie.

In dit boek beschrijft Sarah Blom de persoonlijke verhalen van een aantal ouderen die ze als psycholoog bezocht in zorginstellingen. De verhalen zijn soms grappig, soms schrijnend maar allemaal laten ze een diepe indruk na.  Zonder oordeel schetst de auteur ons een beeld van het reilen en zeilen in een zorginstelling voor patiënten met dementie. De druk op de zorgverleners is groot. En ze doen ontzettend hun best om hun patiënten door de dag te helpen. Met vallen en opstaan.

Sarah Blom probeert het gedrag van sommige patiënten te analyseren en te verklaren door in hun leven op zoek te gaan. Het ‘ongewenste’ gedrag kan vaak worden omgebogen als er begrip is voor de oorzaak ervan. Soms is een kleine aanpassing voldoende om tegemoet te komen aan de grote vraag om liefde en aandacht.

Dit boek gaat over mensen, over zorg en inzicht maar vooral over contact maken. Want soms is een kus bij het slapengaan alles wat we nodig hebben om tot rust te komen…

Saskia Van Bastelaere, gastreview