De profeten in de eeuwigheidsfjord

Groenland, 1793. De Deense missionaris Morten Falck probeert in de onherbergzame kolonie zo veel mogelijk heidenen te bekeren tot het christendom. Een strafexpeditie naar een alternatieve, paradijselijke commune onder leiding van de profeten Habakuk en diens vrouw Maria Magdalena zal zijn leven volkomen veranderen. De profeten in de Eeuwigheidsfjord is een episch avontuur zonder weerga, een groots opgezette vertelling over de grote vrijheidsdroom en over de onmogelijkheid de weg terug naar huis te vinden.

‘Groenland’ doet me altijd denken aan ruigheid, onherbergzaamheid maar voornamelijk aan een zekere stugheid eigen aan eilandbewoners, de ontoegankelijkheid van een gesloten gemeenschap. In het voormalige ‘Sukkertoppen’, het huidige Maniitsoq is het niet anders. Leine woonde zelf een tijd op een eilandje nabij het Eeuwigheidsfjord om deze machtige vertelling te schrijven, een vertelling over Morten Falck, een dominee. Morten die na zijn studie tot priester breekt met zijn verloofde, wegvaart naar Groenland en aan wal gaat in Sukkertoppen, met zijn koe. Naast de barre koude, het onherbergzaam bestaan is voor Morten de duivel aanwezig in de alcohol en de vrouwen. Ook hij verliest er zichzelf maar overleeft zijn zonden. Eens je opgenomen bent in dit verhaal onderga je als het ware zelf het verderf , de vuiligheid, de beestjes over je vel kruipen en de ‘verhevenheid’ boven de ‘locals’...

De profeten van de eeuwigheidsfjord is een vertelling over goed en kwaad, barmhartigheid en kwaadaardigheid die ingebakken zit in de menselijke ziel.

Een ‘eeuwig’ boek