De vrouw die naar Kashgar fietste
In 1923 reizen de Engelse zussen Lizzie en Eva naar de Chinese stad Kashgar. Onderweg helpen zij bij een bevalling, worden van toverij beschuldigd en gevangengenomen. In het huidige Londen hoort de eenzame, jonge Frieda dat ze de erfgename is van een pas overleden vrouw van wie ze nog nooit heeft gehoord. Het spoor wijst naar Kashgar.
In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, is dit geen avontuurlijk reisverhaal. Het boek kent twee verhaallijnen. In 1923 zitten drie Engelse vrouwelijke missionarissen vast in Kashgar, in Turkestan. Het andere verhaal speelt zich af in hedendaags Londen. Uiteraard is er sprake van fietsen: de hoofdfiguren zijn gek op fietsen. Eva, mee met de missionarissen, maar eigenlijk alleen voor het avontuur, verkent Kashgar per fiets, Frieda rijdt rond in Londen. De roman start met een dramatische gebeurtenis, de missionarissen helpen een jong meisje bij een bevalling. De baby overleeft, het kind-moedertje niet. Daarom krijgt het gezelschap huisarrest in Kashgar, beschuldigd van moord en hekserij.
Eén van de thema’s van deze roman is dan ook de verschillende facetten van het moederschap. Eva ontfermt zich over de baby en zal haar uiteindelijk adopteren. Frieda is door haar hippie-moeder in de steek gelaten en gaat naar haar op zoek.
Een ander thema is ontworteling en daarmee gepaard gaande de confrontatie tussen culturen. In Kashgar is dit duidelijk te verwachten: drie Engelse missionarissen in een onbekende moslimstad. Niet alleen is de cultuur hen totaal vreemd, maar ze worden ook geconfronteerd met veel vijandigheid. In Londen ontmoet Frieda Tayeb, een illegale vluchteling uit Yemen. Ook voor hem is het leven in Londen niet vanzelfsprekend en is er vaak onbegrip of zijn er misverstanden bij zijn confrontatie met de Engelse samenleving.
De twee verhaallijnen komen samen door een geheimzinnige erfenis die Frieda krijgt.
Het is een vlot geschreven verhaal, met enkele boeiende karakters en interessante thema’s die origineel behandeld worden.
Griet