De stilte van de wereld na ons

Vaak zien wij onszelf als de maat van alle dingen, terwijl we wéten dat we slechts passanten
zijn op deze aarde. We weten zelfs dat we bestaan uit een zeer tijdelijk samenraapsel van
atomen. Waar halen we dan toch die overmoed vandaan? Komt het doordat er soms iets
opgloeit? Doordat het vonkt en knettert als er liefde in het spel is, of door de kunst, die er
soms in slaagt ons even boven onszelf uit te tillen?

In deze gedichtenbundel mengt Tritsmans zijn recenter werk met gedichten uit oudere bundels. Hij schrijft zeer leesbare en vatbare poëzie. Meestal staat de mens centraal in de natuur, de wereld, de maatschappij, in de tijd. Tritsmans tekent die mens vaak verwaand, trots terwijl hij zo nietig is, zo kortstondig op deze wereldbol. Toch voelt men een grote menselijkheid, een soort genade in zijn gedichten.

Prachtig bundel!

Marie