De vrouw na mij
Nellie kan niet praten over die avond die zo mooi begon maar eindigde met de politie. Bij Richard voelt Nellie zich nu veilig. Richard is lief, attent en beschermend. Haar vrienden en moeder vragen zich af of hij niet te mooi is om waar te zijn…
Vanessa woont bij haar tante. Iedere ochtend als ze wakker wordt, slaat de werkelijkheid weer in als een bom. Ze denkt aan Richard en aan haar vervangster. Wat doen ze nu? En wat zou haar tante doen als ze zou weten wat Vanessa heeft gedaan?
Je denkt dat je weet wat er aan de hand is, maar…
Neem nooit zomaar iets aan.
Wie vertelt de waarheid? Wie kun je vertrouwen?
Dit boek is geschreven door twee auteurs, Sarah Pekkanen is journalist en columnist en Greer Hendricks is de redacteur van de eerder verschenen boeken van Sarah Pekkanen.
Het boek zelf bevat drie delen waarvan het eerste deel het grootste is. Dit stelt ons Nellie & Richard voor die gaan trouwen. Nellie heeft twee jobs, ze werkt als peuterleidster op school voor de gegoede klasse en ’s avonds werkt zij nog als serveerster. Richard is een hedgefondsbeheerder. Daarnaast heb je nog het verhaal van Vanessa die bij haar tante Charlotte woont. Vanessa is de ex-vrouw van Richard en het lijkt erop dat hun huweljk stuk liep omdat ze kinderloos bleven. Zij beschouwt Nellie als haar vervangster en zet alles op het spel dat huwelijk tegen te houden.
Het hele eerste deel verloopt traag, je leert er de verschillende personages en verhaallijnen kennen met voor mij dan net iets teveel uitwijdingen en details. Net als je zo begint te denken over dit verhaal komt er een twist van jewelste. Ik dacht dat ik de laatste pagina van deel één niet goed had gelezen of het een of ander had overgeslagen want plots klopte er niks meer.
Langzaam kom je dan weer terug in het verhaal leer je de verschillende personages op een andere manier kennen. Maar wie is nu Emma die plots in het verhaal opduikt? Je moet er echt wel je hoofd bijhouden om te weten wie aan woord is of wiens verhaal nu verteld wordt en wie is nu: “De vrouw na mij ?”
In de epiloog zit ook nog een verrassing maar die hoefde er echt niet meer bij. Het verhaal bezit al genoeg lijnen en lagen. Een prettig en toeganklijk boek met een verhaal dat goed in elkaar zit.
Lut Delanghe